Primus minister
Primus minister,[1][2][3] vel princeps minister,[4][5][6] vel minister primarius,[7] est summus minister eorum penes quos summa rerum in executivo gubernationis ramo in formula parlamentaria tribuitur. Primus minister usitate est vir politicus.
Historia
recensere"Primus inter pares" ab imperatore Augusto ortus est.
Primo, prope annum 1625, verba primi ministris in Francia Cardinalis Richelaei utuntur, quando primus minister civitatis, praeses consilii regalis (tum Francogallice: principal ministre), ex Ludovico XIII appellatur. Richelaeus nondum pars consilii ministrorum erat, itaque non erat primus minister in modum hodiernum.
In usu hodierno equidem Roberto Walpole (Anglice: The Right Honourable, The Earl of Orford, Sir Robert Walpole, Prime Minister of the United Kingdom) tum demum Britanniarum Regni primus minister primus, habere fieri potuit.
Nexus interni
Nota
recensere- ↑ Ad saeculum quintum decimum ineuns spectans: "with the pope as its merely executive servant (primus minister)," J. H. Burns, The Cambridge History of Medieval Political Thought (1988), p. 580.
- ↑ Locus ex anno 1560: "ille primus minister," in libro ab Alexandro Peterkin edito (1839), p. 104. Iterum in Church of Scotland, General Assembly, libro a Thoma Thompson edito (1839).
- ↑ Primus minister in rubrica, princeps minister in textu: Nuntii Latini.[nexus deficit]
- ↑ Die 18 Novembris 2011: "Novus princeps minister Italiae electus est Mario Monti." Nuntii Latini.
- ↑ "De re nuntiavit Mohammed Kamel Amr, princeps minister Aegypti, qui munere conciliatoris pacis fungebatur" (Nuntii Latini, 23 Novembris 2012.
- ↑ Primus minister in rubrica, princeps minister in textu: Nuntii Latini.[nexus deficit]
- ↑ Attestatio hic.
 |
Haec stipula ad titulum vel ad officium spectat. Amplifica, si potes! |