Mencius

Mencius sive Memcius,^[5] natus Mèng Kē (Sinice 孟軻 et 孟子, pinyin Mèngzǐ; 372 a.C.n.–289 a.C.n. vel 385 a.C.n.–303 a.C.n./302 a.C.n.), fuit Sinicus philosophus Confucianus, qui Sapiens saepe appellatur, momentum in cultura Sinica habens solum post Confucium ipsum.^[6] Unus ex quarta discipulorum Confucii aetate, ideologiam Confucii hereditate excepit, quam porro evolvit.^[7]^[8] Aevo civitatum bellantium vivus, itinera inter civitates plerumque fecisse et consilium variis regibus dedisse dicitur, colloquia cum quibus fundamenta Mencii facta sunt, libri qui ad ultimum inter canonem textuum classicorum Sincorum relatus est.

Nomen ex maioribus (姓):	Ji (姬); Pinyin: Jī)
Nomen gentile (氏):	Meng (孟 Mèng)^[1]
Agnomen (名):	Ke (軻 Kē)
Nomen comitatis (字):	Ignotum^[2]
Nomen posthumum (謚):	Magister Meng et Homo Sapiens Alter^[3] (亞聖孟子; Yàshèng Mèngzǐ)
Styled:	Magister Meng^[4] (孟子; Mèngzǐ)

Facta et dicta Mencii in septem libris ab eius discipulis conscriptis memorantur. Mencius ipse putabat hominem naturâ bonum esse et solum propter malam educationem vel societatam corruptum fieri posse.

Notae

↑ Primum gentilis nomen fuit Mengsun (孟孫), quod in Meng (孟) imminutum est.
↑ Eius nomen come usitate Ziche (子車) assumebatur, aliquando falso scriptum Ziyu (子輿) vel Ziju (子居).
↑ Hoc est, homo sapiens alter post Confucium.
↑ Romanizatus Mencius.
↑ "Mencius" in textu Latino apud Julien (1824-6); "Memcius" apud antiquiores e.g. Carpzov (1743).
↑ Kwong Loi Shun, "Mencius," The Stanford Encyclopedia of Philosophy.
↑ Yi Pao Mei, "Mencius," The New Encyclopedia Britannica (1985), vol. 8, p. 3.
↑ Shun, Kwong Loi. Mencius .

Bibliographia

Libri antiquiores

Ioannes Benedictus Carpzov, Memcius, sive Mentius, Sinensium post Confucium philosophus opt. max.. Lipsiae, 1743 Textus apud MDZ
Franciscus Noel, interpr., Sinensis Imperii libri classici sex, nimirum Adultorum schola, Immutabile medium, Liber sententiarum, Memcius, Filialis observantia, Parvulorum schola. Pragae: typis Universitatis Carolo-Ferdinandeae, 1711 (Textus apud Google Books)
Stanislaus Julien, ed. et interpr., Meng-tseu vel Mencium, inter Sinenses philosophos, ingenio, doctrina, nominis claritate edidit (Lutetiae Parisiorum: Societatis Asiaticae . . . impensis, 1824-1826). Textus apud Internet Archive.

Eruditio recentior

Chan, Alan K. L., ed. 2002. Mencius: Contexts and Interpretations. Honolulu: University of Hawaii Press.
Chan, Wing-tsit, conv. 1963. A Source Book in Chinese Philosophy. Princetoniae: Princeton University Press.
Graham, A. C. 1993. Disputers of the Tao: Philosophical Argument in Ancient China. Sicago: Open Court Press. ISBN 0-8126-9087-7.
Ivanhoe, Philip J. 2002. Ethics in the Confucian Tradition: The Thought of Mencius and Wang Yangming. ed. 2a. Indianapoli: Hackett Publishing.
Liščák, Vladimir. 2015. "François Noël and His Latin Translations of Confucian Classical Books Published in Prague in 1711." Anthropologia Integra 6 (2): 45–52. Editio interretialis.
Liu, Xiusheng, et Philip J. Ivanhoe, eds. 2002. Essays on the Moral Philosophy of Mengzi. Indianapoli: Hackett Publishing.
Nivison, David S. 1996. The Ways of Confucianism: Investigations in Chinese Philosophy. La Salle Illinoesiae: Open Court.
Shun, Kwong-loi, 1997. Mencius and Early Chinese Thought. Stanfordiae: Stanford University Press.
Van Norden, Bryan W., conv. 2008. Mengzi: With Selections from Traditional Commentaries. Indianapoli: Hackett Publishing.
Van Norden, Bryan W. 2007. Virtue Ethics and Consequentialism in Early Chinese Philosophy. Novi Eboraci: Cambridge University Press. Caput 4 = de Mencio.
Wang, Robin R., ed. 2003. Images of Women in Chinese Thought and Culture: Writings from the Pre–Qin Period through the Song Dynasty. Indianapoli: Hackett Publishing.
Yearley, Lee H. 1990. Mencius and Aquinas: Theories of Virtue and Conceptions of Courage. Albaniae: State University of New York Press.

Aliae encyclopaediae

Jeffrey Richey, "Mencius" apud Internet Encyclopedia of Philosophy
Bryan Van Norden, "Mencius" (2004/2014) in Stanford Encyclopedia of Philosophy ~ (Anglice)

Nexus interni

Confucianismus
Confucius
Consequentialismus
Historia Sinica
David Humius (cuius naturalismus ethicus cum Mencio resonant)
Mandatum caeli
Philosophia Sinica
Socrates (cuius sententiae de veritate interiori et de educatione cum Mencio resonant)
Wang Yangming
Zhu Xi

Nexus externi

Lexica biographica: Gran Enciclopèdia Catalana • Den store danske • Treccani • Store norske leksikon • • Internet Encyclopedia of Philosophy

Vicimedia Communia plura habent quae ad Mencium spectant.

Liber Mencius: textus Sinicus cum versionibus Anglicis et nexibus ad commentarios Zhuxi)
Versiones Anglicae e libro Mencio selectae, a Carolo Muller factae
Opera auctore "Mencius" apud gutenberg.org reperta

[1] Primum gentilis nomen fuit Mengsun (孟孫), quod in Meng (孟) imminutum est.

[2] Eius nomen come usitate Ziche (子車) assumebatur, aliquando falso scriptum Ziyu (子輿) vel Ziju (子居).

[3] Hoc est, homo sapiens alter post Confucium.

[4] Romanizatus Mencius.

[5] "Mencius" in textu Latino apud Julien (1824-6); "Memcius" apud antiquiores e.g. Carpzov (1743).

[6] Kwong Loi Shun, "Mencius," The Stanford Encyclopedia of Philosophy.

[7] Yi Pao Mei, "Mencius," The New Encyclopedia Britannica (1985), vol. 8, p. 3.

[8] Shun, Kwong Loi. Mencius .

[5]

[6]

[7]

[8]

[1]

[2]

[3]

[4]