Isis
Īsis (-is aut -idis, f.)[1] (Aegyptie Ʒs.t, tempore Romano fere /ˈʔeːsǝ/) est dea mater, fertilitatis, sapientiae et dea magica[2] religionis Aegyptiae. Macedones qui Aegypto potiti sunt Isidem deae Demetri adsimulavere[3] vel nonnumquam etiam Ioni/Hathor[4].
"Pro Regina Cleopatra Dea Philopator [SIC] locus Snonaiticae synodi, quorum conductor Onnophris lesones, anno 1, Epiph 1."Ὑπὲρ Βασιλίσσης
Κλεοπάτρας Θε-
ᾶς Φιλοπάτωρ τό-
πος Σνοναιτια-
κῆς συνόδου
ὧν συναγογὸς
Ὄννωφρις λεσώνης
𐅹 α̅ Ἐπὶφ α̅
| Isis | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nomen Aegyptium | ||||||
| Hieroglyphica |
| |||||
| Translitteratio | Ʒs.t | |||||
In religione Aegyptia, Isidem Hori matrem et Osiridis uxorem esse dictum est. Osiride autem a fratre Seth interfecto, Isin et Anubin, qui Osiridis sororisque Nephthyos filius habebatur, Osiridis partes collegisse, quas invenirent; phallum autem non invenisse. Qua de causa Isidem phallum artificiosum fecisse atque coitum cum merito suo habuisse. Impraegnata Horum edidisse. Ex ea Osiris deus habebatur frugifer; Isis maga.
Templum Isidis praeclarum Philis erat et Aegypto ad meridiem spectat. Templo longe in usu erat, etiam dum Christiani per Aegyptum diffundebantur, usque ad sextum saeculum Aerae Vulgaris. Opere lacus nomine Nasser incepto templum remotum est tres annos. Insula ubi templum nunc stat Philae appellatum est ut idem nomen maneret.
Nexus interni
Notae
recensere- ↑ E.g. Ciceronis De Natura Deorum 3.19.47: "Quid autem dicis, si di sunt illi, quos colimus et accepimus, cur non eodem in genere Serapim Isimque numeremus? Quod si facimus, cur barbarorum deos repudiemus? Boves igitur et equos, ibis, accipitres, aspidas, crocodilos, pisces, canes, lupos, faelis, multas praeterea beluas in deorum numerum reponemus. Quae si reiciamus, illa quoque, unde haec nata sunt, reiciemus." etc.
- ↑ Diodorus Siculus I.25.2.
- ↑ Herodotus, Euterpe 59. Diodorus Siculus, libro primo Bibliothecae Historicae 96.5.
- ↑ Herodotus, Euterpe 41.
Bibliographia
recensere- Bricault, Laurent (2001), Atlas de la diffusion des cultes isiaques, Paris, Académie des Inscriptions et Belles Lettres, 2001 Recensio critica Altera recensio critica
- Lafaye, Georgius (1884), Histoire du culte des divinités d'Alexandrie, Sérapis, Isis, Harpocrate et Anubis, hors de l'Égypte, depuis les origines jusqu'à la naissance de l'école néoplatonicienne... Parisiis : E. Thorin. (Bibliothèque des Écoles françaises d'Athènes et de Rome ; 33)
- Merkelbach, R. 1963. Isisfeste in griechisch-römischer Zeit: Daten und Riten. Meisenheim am Glan.
- Shaw, I., et P. Nicholson. 1995. Dictionary of Ancient Egypt. Londinii.
- Vidman, Ladislav. 1969. Sylloge inscriptionum religionis Isiacae et Sarapiacae. Berolini.
- Vidman, Ladislav. 1970. Isis und Sarapis bei den Griechen und Römern: Epigraphische Studien zur Verbreitung und zu den Trägern des ägyptischen Kultes. Berolini: De Gruyter.