Insula Maraiensis[1] (Lusitanice Ilha do Marajó), olim ab indigenis Marinatambal[2] et a primis colonis Ilha Grande de Joannes ('Magna Insula Ioannis') appellata,[3] est magna insula ad deltam fluminis in Paraensi, civitate Brasiliensi,[4] quae maxima et principalis ex insulis in Archipelago Maraiensi in Amazonia est. Finitur ab ostio Fluminis Amazonum ad occidentem versus, Oceano Atlantico ad septentriones et orientem versus, Flumine Paraensi ad australem versus, et Sinu Maraiensi ad orientem versus.

Despectus ex satellite in ostium Fluminis Amazonum, insula Maraiense in parte dextra inferiori.
Cratera culturae Maraioarensis. Museum Nationale Brasiliae.
Tabula geographica Insulam Maraiensem monstrat.
Urna sepulcralis culturae Maraioarensis. Museum Historiae Naturalis Americanum.

Insula est secunda a maxima in America Australi et tricesima quinta in orbe terrarum. Area terrestris est 40 100 chiliometrorum quadratorum, cum area Helvetiae congruens; longitudo maxima 295 chiliometra, latitudo maxima 200 chiliometra est.[5]

Ab anno 400 a.C.n. fere usque ad 1600 p.C.n. fere, insula fuit locus societatis praecolumbianae culturae Maraioarensis appellatae, cui fortasse erant plus quam 100 000 incolarum. Hodie, insula permultis bubalis feris innotescitur, necnon undis aestu factis (vulgo pororocas), quae ab aestu interdum efficiuntur cum aqua accedens usitatas rationes hydrodynamicas in regione deltae Amazonicae superet.

Bibliographia

recensere

Nexus externi

recensere
  Vicimedia Communia plura habent quae ad Insulam Maraiensem spectant (Marajó, Ilha de Marajó).