Hylas

In mythologia Graeca Hylas (Graece Ὕλας), filius Theiodamantis^[1], regis Dryopum, fuit comes studiose dilectus Herculis. Inter formosissimos ephebos ab Hygino numerabatur.

Fabula

Ad Colchos cum Argonautis proficiscens, Hercules Hylan ephebum secum duxit. Sed cum in litore Mysiae aquam traheret, nymphae Hamadryades, tam formosi corporis cupidae, puerum in fontem altum rapuerunt, nec iam visus est in terris Hylas. Flens ac gemens delicias suas Hercules diu quaesivit, frustra nomen amatum clamans. Ac dum in montibus vagatur, Argonautae sine eo navem Argo solverunt et profecti sunt. Valerius Flaccus hunc casum insidiis Iunonis imputat, Herculem odio inexpiabili persequentis. Nam postquam deam heroi faventem, Minervam, ablegavit, nymphae Dryopi adfirmat Hylan electum esse qui maritus eius fieret. Post nonnullos dies Hylas ipse in somnio visus maestum Herculem solari conatus est. Quae omnia in monte Arganthonio in Bithynia non procul ab eo loco ubi postea condita est urbs Prusias evenisse vulgo tradebantur^[2].

Elegiam leporis plenam de Hylae raptu scripsit Propertius^[3], quem multa post saecula francogallicus poeta Andreas Chénier in Bucolicis suis imitatus est^[4].

Notae

"Hylas raptus" a Iohanne Gulielmo Waterhouse pictus

↑ Theodamas ob saeva facta ab Hercule interfectus est. Tum Hylan puerum secum duxit. Sic scripsit Hyginus in enumeratione Argonautarum : "Hylas Theodamantis et Menodices nymphae Orionis filiae filius, ephebus, ex Oechalia, alii aiunt ex Argis"
↑ Strabo, Geographica XII.4.3
↑ Poema Propertii. Albert Foulon, "Properce 1, XX: originalité, alexandrinisme et romanité", Vita Latina, 2007: 2-12. William J. McCarthy, "Propertius 1, 20: Ὕλας εἰς ἠχώ", Hermes, 1981: 196-206.
↑ Poema Andreae Chénier

Fontes

Opus tessellatum Italicae servatum (saec. II).

Apollodori bibliotheca 1.9.19, 2.7.7.
Apollonius Rhodius, libro primo Argonauticon 1207-1325.
Hyginus, Fabulae 14 (11 et 25), 271.
Propertius, libro primo Elegiarum 20.
Prudentius libro primo Contra Symmachum, 116-119.
Strabo, Geographica XII.4.3
Theocritus, Idyllia 13
Valerius Flaccus, libro tertio Argonauticon 481-740. necnon libro quarto 1-57.
Vergilius, Eclogae, VI.43-44

Nymphae Hylan circumdant. Henrietta Rae circa 1909 pinxit.

Plura legere su cupis

Robert E. Colton, "Some Greek and Latin poets on the abduction of Hylas", The Classical Outlook, 1979: 107-108
Marie-Christine Fayant, "Ampélos, Carpos et Hylas. Nonnos face à Théocrite et Apollonios de Rhodes", Aitia, 2012
Mark A. J. Heerink, "Going a Step Further: Valerius Flaccus' Metapoetical Reading of Propertius' Hylas", The Classical Quarterly, New Series, 2007: 606-620
- "Hylas, Hercules, and Valerius Flaccus' metamorphosis of the Aeneid", Harvard Studies in Classical Philology, 2015: 265-308
Adolf Köhnken, Apollonios Rhodios und Theokrit. Die Hylas- und die Amykos geschichten beider Dichter und die Frage der Priorität, Göttingen, 1965 Recensio critica
Ling Roger, "Hylas in Pompeian art", Mélanges de l'école française de Rome, 1979: 773-816
Sourvinou-Inwood (Chr.), Hylas, the Nymphs Dionysos and Others. Myth, Ritual, Ethnicity, Stockholm, Paul Ástroms, 2005 Recensio critica Altera recensio critica

Nexus externi

Vicimedia communia plura habent quae ad Hylan raptum pertinent.
Vollmer, Wilhelm: "Hylas" - apud: Wörterbuch der Mythologie, Stutgardiae 1874, p. 261

[1] Theodamas ob saeva facta ab Hercule interfectus est. Tum Hylan puerum secum duxit. Sic scripsit Hyginus in enumeratione Argonautarum : "Hylas Theodamantis et Menodices nymphae Orionis filiae filius, ephebus, ex Oechalia, alii aiunt ex Argis"

[2] Strabo, Geographica XII.4.3

[3] Poema Propertii. Albert Foulon, "Properce 1, XX: originalité, alexandrinisme et romanité", Vita Latina, 2007: 2-12. William J. McCarthy, "Propertius 1, 20: Ὕλας εἰς ἠχώ", Hermes, 1981: 196-206.

[4] Poema Andreae Chénier

[1]

[2]

[3]

[4]