Herubertus Marcusius
Heribertus Marcusius[1] (natus Herbart Marcuse Berolini die 19 Iulii 1898 natus; mortuus Starnberg in oppido die 29 Iulii 1979), fuit philosophus Germanicus, qui tamen multos annos in Civitatibus Foederatis Americae vixit post refugium contra Nazismum.
 |
Suadetur ut haec commentatio ad "Heribertus Marcusius" moveatur. Sententiam tuam, quaesumus, profer in pagina disputationis.  It is proposed to move this page to Heribertus Marcusius. Please give your opinion on the talk page.  Es wurde vorgeschlagen, diese Seite nach Heribertus Marcusius zu verschieben. Um Stellungnahme auf der Diskussionsseite wird gebeten.  Rekomendatas la movo de tiu ĉi paĝo al Heribertus Marcusius. Vi estas petata komenti prie en la diskutejo.  Haec formula ({{Movenda}}) plus quam 30 dies sine recensionibus in pagina mansit. |
Marcusius in Germania fuit Edmundi Husserl et Martini Heidegger discipulus. Postea cuiusdam scholae Francofurti una cum Theodoro Adorno et Maximo Horkheimer magister fuit. Etiam studium de Hegelio, Sigmundo Freud Carolo Marxio atque essentia tolerantiae facta est.
Opera
recensere- 1941 : Reason and Revolution ("Ratio et res novae")
- 1955 : Eros and Civilization ("Amor et civilisatio")
- 1964 : One-Dimensional Man ("Homo uni-dimensionalis")
- 1965 : Repressive Tolerance ("Indulgentia quae opprimit")
Notae
recensere- ↑ Carolus, Joannes (27 Septembris 2022). Joannes Carolus Nicolao suo salutem!. . Ephemeris: p. 106: “Vitae magistros optimos mihi selegi Lucretium, Erasmum, Spinozam, Vicum, Marxium, Heribertum Marcusium, Claudium Levis Strauss, Franciscum p.p."
Nexus externi
recensere
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Heribertum Marcusium spectant. |