Germani (antiquitas)

Vide etiam paginam discretivam: Germani (discretiva).

Germani (-orum, m.) fuerunt plurimae gentes in Europa Media et in Scandinavia, qui linguis Germanicis uti solebant.

Germanos opinabiles pinxit Augustus Malmström.

Res gestae

Terrae Germania appellatae, Germanorum patria, magnam Europae mediterraneae partem aetate Imperii Romani comprehenderunt. Germani a Romanis barbari appellabantur. Barbari gentes habebantur, qui ratione linguaque carere dicebantur. Proavus gentis quidam Mannus fuisse dicebatur.

Germani et cum Romanis bella gerebant, et in exercitu Romano milites merebant.

Nexus interni

Fontes antiqui

Caesar (de bello Gallico 6,21)
Plutarchus (Caesar 19)
Appianus (HIstoria Romana 1,4,3)
Strabo (Geographia 7,2)
Plinius Maior (Bella Germaniae deperdita; Naturalis historia 3, 4)
Tacitus (Germania 9,39,40,43; Annales 1,51; 2,12; 13,55 und 57; Historiae 4,14; 4,22; 4,61; 4,65; 4,73; 5,22 sqq.)
Suetonius (Vitellius 14, Domitianus 16)
Sozomenus (Historia ecclesiastica 6,37)
Claudianus (Panegyrici Consul. Stilichonis 1, 288; Bell. get. 528, 542)
Orosius (Historiae adversum paganos 5, 16)
Ammianus Marcellinus (Res Gestae 14,9; 25,5,17)
Agathias (2,6; 28,5)
Procopius (Bellum Gothicum 2,4 sqq.; 15,25)