Procopius
Procopius Caesariensis,[1] Graece Προκόπιος ὁ Καισαρεύς (natus Caesareae Palaestinae anno 500 vel paulo antea; mortuus 560/565 p.C.n.) fuit rerum gestarum scriptor tardae Graecitatis: dignum est maioris famae opus eius in octo libros divisum, in quo bella imperatoris Iustiniani narrat. Scripsit etiam De aedificiis et Anecdota sive Historiam arcanam.
Obitus: 565, 6. saeculum; Constantinopolis mediaevalis
Patria: Imperium Byzantinum
Procopius fuit a principio advocatus et orator, sed ab anno 527 adsessor Belisarii ducis exercituum Romanorum; iuxta eum igitur in bellis Persico, Vandalico et Gothico meruit in Iberia, Africa et Italia usque ad annum fere 542, quo anno Constantinopolim reversus plagam inguinalem saevire observavit et in opere suo historico descripsit.[2] Anno 560 ad dignitatis gradum "viri illustris" ab imperatore elatus est; anno 562 praefectus urbi meruit (aut ille ipse aut alius quis eiusdem nominis).
Opera
recensereNotae
recensere- ↑ Thesaurus Linguae Graecae
- ↑ Procopius, Bella 2.22-33
Bibliographia
recensere- Börm, Henning: Prokop und die Perser. Stutgartdiae: Steiner, 2007
- Cameron, Averil: Procopius and the Sixth Century. Berkeley: University of California Press, 1985
- Evans, James A. S.: Procopius. New York: Twayne, 1972
- Greatrex, Geoffrey: "The dates of Procopius' works" in Byzantine and Modern Greek Studies vol. 18 (1994) pp. 101-114
- Greatrex, Geoffrey: "Recent work on Procopius and the composition of Wars VIII" in Byzantine and Modern Greek Studies vol. 27 (2003) pp. 45-67
- Kaldellis, Anthony: Procopius of Caesarea: Tyranny, History and Philosophy at the End of Antiquity. Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 2004
Nexus exterrni
recensereVicimedia Communia plura habent quae ad Procopium spectant. |
Lexica biographica: Gran Enciclopèdia Catalana • Deutsche Biographie • Treccani • Store norske leksikon • |