Franciscus Mitterrand

Franciscus Mitterrand (vulgo plene François Maurice Adrien Marie Mitterrand Iarnaci natus die 26 Octobris 1916; Lutetiae cancro mortuus 8 Ianuarii 1996), fuit Praeses Francicae rei publicae et coprinceps Andorrae ab anno 10 Maii 1981 usque ad annum die 17 Maii 1995, quo nullus praeses in Francia longius rerum potitus est.

Vita

Franciscus Mitterrand cum aliis civitatum gubernatoribus societatis G-7 (hodie G-8): a sinistra parte dextram versus Petrus Trudeau, Gasto Thorn, Helmut Kohl, Mitterrand, Ronaldus Reagan, Yasuhiro Nakasone, Margarita Thatcher, Amyntor Fanfani.

Franciscus Mitterrand, provinciali loco ortus, catholica fide educatus apud Collegium et Lyceum Sancti Pauli urbis Engolismae, Lutetiam anno 1934 profectus est et aliquot annis cum viris dextrarum partium commercium habuit. Alumnus fuit Universitatis et Scholae Liberae Scientarum Politicarum Parisiensium. Cum incipiente secundo orbis terrarum bello vulneratus captusque ab hostibus esset, bis terque fugere conatus est, et id tandem die 10 Decembris 1941 ei successit. Postea pro regimine Philippi Petain laboravit, sed a fine anni 1943 Germanis conlaborantibusque resistere coepit et Lutetiae liberandae se dedicavit.

Legatus Nivernensium anno 1946 electus, iunior minister rei publicae 1947, in administratione, cui Paulus Ramadier praefuit, factus est, multosque magistratus in quarta re publica gessit, sed ab anno 1958, Carolo de Gaulle regnante, nihil nisi Nivernensium senator fuit. Octavum autem post annum candidatus sinistrarum partium ad rei publicae praesidentiam fuit, qua in re, quamquam tandem non vicit, ei contigit De Gaulle ad secundum gyrum electionis protrahere. Anno 1971 secretarius primus partium socialistarum factus est et postea conatus est rei publicae praeses fieri commune programma cum communistis radicalibusque scribendo.

Tandem ei contigit ut 10 Maii 1981 praeses eligeretur. Multis enim decretis, Petro Mauroy primo ministro, abrogavit mortis damnationem et auxit socialia minima et creavit vectigal maximarum fortunarum et dedit Francicam civitatem omnibus advenis, qui in Francia laborabant, et divitias dedit scriniis litterarum scientiarumque laborisque et quintam hebdomadem ferialium dierum concessit laborantibus omnibus et triginta novem tantum horas laboris per hebdomadem praedixit et cetera consulta tam ad interiorem quam ad exteriorem politicam fecit. Anno autem 1984, cum scholam reformare Petrus Mauroy non potuisset, Laurentius Fabius primus minister factus est, qui etiam pecuniariam inopiam rei publicae curare conatus est.

Sed post victoriam dextrarum partium anno 1986 Mitterrand coactus est Iacobum Chirac primum ministrum nominare, qui duos annos administrationi praefuit. Denuo autem praeses anno 1988 electus est et postea ad Europam confirmandam laboravit, Maastrichti tractatum adprobantibus Francicis; pro primo ministro habuit primum Michaelem Rocard, deinde Editham Cresson, denique Petrum Beregovoy; sed scriptoribus rerum praesentium divulgantibus mendacia de repetundis, paulatim male audierunt omnes, qui Rem Publicam gerebant. Verum anno 1993 dextras partes rursus victores Eduardum Balladur primum ministrum nominavit, et ipse sibi otium cum litteris dedit credens in vires spiritus. Mortuus est anno 1996, paulo post victoriam Iacobi Chirac.

Bibliographia

Pierre Favier, Michel Martin-Roland, La Décennie Mitterrand. 4 voll. Lutetiae: Éditions du Seuil, 1990-1999
Douglas Johnson, "Obituary: Francois Mitterrand" in The Independent (9 Ianuarii 1996)
Craig R. Whitney, "Francois Mitterrand Dies at 79; Champion of a Unified Europe" in New York Times (9 Ianuarii 1996) (Anglice)

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Franciscum Mitterrand spectant.

Praesides Franciae 1947–


Vincentius Auriol 1947 • Renatus Coty 1954 • Carolus de Gaulle 1958 • Georgius Pompidou 1969 • Valerius Giscard d'Estaing 1974 • Franciscus Mitterrand 1981 • Iacobus Chirac 1995 • Nicolaus Sarkozy 2007 • Franciscus Hollande 2012 • Emmanuel Macron 2017 Opus geopoliticum • Porta Unionis Europaeae • Duces civitatum Europaearum hodiernarum • Porta Franciae • Index praesidum rei publicae Francicae Capsae cognatae: Duces civitatum Unionis Europaeae • Reges Francorum • Principes Franciae 1799–1946 • Primi ministri Franciae

Ductores Factionis Socialisticae Francicae


Ludovicus Dubreuilh 1905 • Ludovicus Anscharius Frossard 1918 • Paulus Faure 1920 • Daniel Mayer 1943 • Guido Mollet 1946 • Alanus Savary 1969 • Franciscus Mitterrand 1971 • Leonillus Jospin 1981 • Petrus Mauroy 1988 • Laurentius Fabius 1992 • Michael Rocard 1993 • Henricus Emmanuelli 1994 • Leonillus Jospin 1995 • Franciscus Hollande 1997 • Martina Aubry 2008 • Harlem Désir 2012 • Ioannes Christophorus Cambadélis 2014 Factiones politicae Francicae