Dialectus Ionica
Unam legis e paginis de
disserentibus
Proto-Graeca (ca. 2000 a.C.n.)
Mycenaea (1600–1100 a.C.n.)
Graeca antiqua (800–300 a.C.n.)
Koine (300 a.C.n.–600 p.C.n.)
Graeca Media (600–1500)
Neograeca (ab anno 1500)
Vide etiam
Alphabetum Graecum
Alphabetum Graecum
Dialectus Ionica (Ἰωνικὴ διάλεκτος) est subdivisio Dialecti Ionico-Atticae, quae adhibebatur in Ionia et plurimis Maris Aegaei insulis. Nondum Dialectus Attica quoque inter dialectos Ionicas numeratur, quia Attici quoque se ipsos Iones affirmabant.

Dialecti Graecae aetatis classicae
Dorico-Caurinae: Dorica Graeca Caurina | Ionico-Atticae: Ionica Attica | Ceterae: Aeolica Arcado-Cypria |
Achaica |
Dialecti Ionicae duae divisiones distinguuntur:
- Dialectus Ionica orientalis, in Ionia adhibita
- Dialectus Ionica insularis, in plurimis Maris Aegaei insulis adhibita
BibliographiaRecensere
- Bondesson, B. (1936). De sonis et formis titulorum Milesiorum Didymaeorumque. Lundae: typis descripsit Håkan Ohlssons boktryckeri.
- Chatzeioannou, C. (1936). Περί των εν τη μεσαιωνική και νεώτερα κυπριακή ξένων γλωσσικών στοιχείων. Athenis: Verlag der "Byzantinisch-neugriechischen Jahrbücher".
- Friedmann, B. (1937). Die jonischen und attischen Wörter im Altlatein. Helsingiae.
- Garbrah, K. A. (1977). A grammar of the ionic inscriptions from Erythrae: phonology and morphology. Meisenheim am Glan: Hain.
- Giannaces, G. C. (2015). Ο γλωσσικός χάρτης της κεντρικής και βόρειας Ελλάδας κατά την αρχαιότητα. Thessalonicae: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2015.
- Leumann, M. (1950). Homerische Wörter. Basileae: F. Reinhardt.
- Monro, D. B. (1891). Homeric grammar. 2a editio. Oxoniae: Clarendon Press.
- Sacale, D. Th. (1978). Ιωνικό λεκτικό στον Πλάτωνα. Ioanninae: Φιλοσοφική Σχολή Πανεπιστημίου Ιωαννίνωνα.
- Scherer, A. (1934). Zur Laut- und Formenlehre der milesischen Inschriften. Monaci: Druck der Salesianischen Offizin.
- Stüber, K. (1996). Zur dialektalen Einheit des Ostionischen. Innsbruck: Institut für Sprachwissenschaft der Universität Innsbruck.