Cichorium intybus[2] est species perennium plantarum herbacearum aliquandoque lignearum familiae Asteracearum, quibus plerumque sunt flores caerulei clari, raro albi aut rosei.

Illustratio anno 1885 edita.[1]

Ordo : Asterales 
Tribus : Cichorieae 
Genus : Cichorium 
Species : Cichorium intybus 
L.
   
Planta Cichorii intybus.
Cichorium intybus secundum viam crescit.

Multae cultivarietates pro foliis acetariorum, chicons (gemmis blanched), vel radicibus (var. sativum) coluntur. Radices coctae contundaeque substituto coffei additivoque cibi prosunt; coqui etiam possunt, sicut radices Pastinacae sativae. Saeculo vicensimo uno ineunte, inulinum, extractum ex radice Cichorii intybus, dulcificator et fons fibrae diaetariae in fabrica cibi adhiberi coepit.[3]

Cichorium intybus etiam pabulo pecorum colitur.[4][5] Planta fera secundum vias in Europa habitat, et nunc in America Septentrionali, Sinis, Australiaque viget, ubi late naturalizata est.[6][7][8] Cichorium intybus et Cichorium endivia saepe a vulgo insciente confunduntur.[9]

Pinacotheca recensere

Notae recensere

  1. Illustratio in Prof. Dr. Otto Wilhelm Thomé, Flora von Deutschland, Österreich und der Schweiz (Gerae Germaniae: 1885).
  2. "Cichorium intybus". FAO - Food and Agriculture Organization of the UN .
  3. Raninen, K.; Lappi, J; Mykkänen, H; Poutanen, K (2011). "Dietary fiber type reflects physiological functionality: Comparison of grain fiber, inulin, and polydextrose". Nutrition Reviews 69 (1): 9–21 .
  4. Blair, Robert (30 Aprilis 2011). Nutrition and Feeding of Organic Cattle. ISBN 978-1-84593-758-4 .
  5. Kidane et al. 2010.
  6. "Cichorium intybus". Flora of North America .
  7. Flora of China, Cichorium intybus Linnaeus, 1753. 菊苣 ju ju Formula:Webarchive.
  8. Atlas of Living Australia Formula:Webarchive.
  9. "Endive, Chicory and Witloof". Aggie Horticulture. Texas AgriLife Extension Service, Texas A&M System .

Bibliographia recensere

  • Bolòs, O., J. Vigo, R. M. Masalles, et J. M. Ninot. 2005. Flora manual dels Països Catalans. Ed. tertia. Barcinonae: Pòrtic.
  • Fischer, Manfred A., Karl Oswald, et Wolfgang Adler. 2008. Exkursionsflora für Österreich, Liechtenstein und Südtirol, ed. tertia. Lintiae: Land Oberösterreich, Biologiezentrum der Oberösterreichischen Landesmuseen. ISBN 978-3-85474-187-9.
  • Guillot, Camille. 1911. La chicorée et divers produits de substitution du café. Lons-le-Saunier: Impr. L. Declume.
  • Kidane, A., J. G. Houdijk. S. Athanasiadou, B. J. Tolkamp, et I. Kyriazakis. 2010. "Effects of maternal protein nutrition and subsequent grazing on chicory (Cichorium intybus) on parasitism and performance of lambs." Journal of Animal Science 88 (4): 1513–21. doi:10.2527/jas.2009-2530. PMID 20023143.
  • Leach, Frann. 2004. Organic Gardening: How to grow organic Chicory. Archivum apud Gardenzone.info.
  • Marzell, Heinrich. 1963. Zauberpflanzen Hexentränke. Brauchtum und Aberglaube. Kosmos Bibliothek, 241. Stutgardiae.
  • Ryder, Edward J. 1999. Lettuce, endive, and chicory. Novi Eboraci: CABI Publishing. ISBN 0851992854.
  • Seybold, Siegmund, ed. 2002. Schmeil-Fitschen interaktiv. CD-Rom. Wiebelsheim: Quelle & Meyer. ISBN 3-494-01327-6.
  • Storl, Wolf-Dieter, et Paul Pfyl. 2002. Bekannte und vergessene Gemüse: Heilkunde, Ethnobotanik, Rezepte. ISBN 3-85502-808-7.
  • Wang, Quanzhen, et Jian Cui. 2011. Perspectives and utilization technologies of chicory (Cichorium intybus L.). African Journal of Biotechnology 10 (14 Martii).
  • Wittop Koning, Dirk Arnold, et Alain Leroux, cum Louis Cotinat et Pierre Julien. 1974. La Chicorée dans l'histoire de la médecine et dans la céramique pharmaceutique, ed. secunda. Orchies (84, rue François-Herbo, 59310): [Chicorée Leroux].

Nexus externi recensere

  Vicimedia Communia plura habent quae ad Cichorium intybus spectant.
  Situs scientifici: Tropicos • Tela Botanica • GRIN • ITIS • Plant List • NCBI • Biodiversity • Encyclopedia of Life • Plant Name Index • WoRMS: Marine Species • Plantes d'Afrique • Flora of China • INPN France • Flora of North America • USDA Plants Database