Christianus Wulff

Christianus (vulgo: Christian) Wulff (natus Osnabrugae 19 Iunii 1959) est vir publicus Germaniae et sodalis Christianae Democraticae Unionis Germaniae. A die 30 Iunii 2010 ad diem 17 Februarii 2012, cum propter malum exemplum ^[1] Wulff officio praesidis se abdicavit, Praeses Foederalis Germaniae fuit.

Munus

Schola finita Wulff Osnabrugae iurisprudentiae studere coepit atque anno 1987 finivit. Tum erat referendarius et ab anno 1990 iurisconsultus laboravit.

Cursus honorum

Wulff ab anno 1975 sodalis CDU est. Annis 1986–2001 consiliarius urbis Osnabrugae erat, ab anno 1994 legatus senatus terrae Saxoniae Inferioris erat. Annis 1994–2008 et praeses suae factionis in hac terra foederali fuit. Annis 1994 et 1998 cum CDU electiones contra Gerhardum Schröder praesidem ministrorum (SPD) perdidit, sed anno 2003 contra Sigmarium Gabriel vicit. 26 Februarii 2003 factione FDP adiuvante novus praeses ministrorum electus est. Hunc magistratum et post suffragium novum anni 2008 tenuit, quod CDU iterum cum FDP maiorem partem legatorum habuit. 3 Iunii 2010 Angela Merkel una cum factionibus CDU, FDP et CSU eum candidatum Praesidis Foederalis Germaniae proposuit, postquam Horatius Koehler hunc officium reliquit. Factiones SPD et Foedus 90/Virides paulo post Ioachimum Gauck candidatum alium nominaverunt. Die 30 Iunii 2010 tertio electione a Concilio Foederali electus est et statim honorem adiit.

Proposita politica

Wulff praeses ministrorum Saxoniae Inferioris praecipue publicae institutioni semper reformandae studuit. Exempli gratia tempus discendi in Lyceo a tredecim annis imminuit ad duodecim. Praeses Germaniae die 3 Octobris 2010 orationem habuit, qua inter alia dixit religionem Islamicam partem interea esse culturae Germanicae. Hoc dictum a multis diurnariis et rerum politicarum peritis acriter disputatum est^[2].

Crimina allata et recessus de magistratu

A mense Decembri 2011 diurna varia ei animum venalem exprobrabant, quod praeses ministrorum Saxoniae Inferioris dona ab amicis divitibus accepisset atque eis publica commoda dedidisset. Cum die 16 Februarii 2012 delator publicus Hannoverae quaestionem se aperiturum velle indicavisset et Dietam Foederalem rogavisset, ut immunitatem Christiani Wulff tolleret, praeses die 17 Februarii se a magistratu abdicavit. Successor pro tempore Horatius Seehofer praeses Consilii Foederalis Germaniae factus est^[3].

Nexus externi

Notae

↑ Pro "scandalo": Campanini-Carboni : Vocabolario latino-italiano italiano-latino (1961)
↑ Diurnarium Bild die 4 Octobris 2010^{[nexus deficit]}
↑ FAZ online 17 Februarii 2012

Praesides Germaniae

1919–1945

Fridericus Ebert 1919 • Gualterus Simons 1925, pro tempore • Paulus de Hindenburg 1925 • Adolphus Hitler ductor 1934 • Carolus Dönitz 1945

1949–

Theodorus Heuss 1949 • Henricus Luebke 1959 • Gustavus Heinemann 1969 • Gualterus Scheel 1974 • Carolus Carstens 1979 • Ricardus de Weizsäcker 1984 • Romanus Herzog 1994 • Ioannes Rau 1999 • Horstius Köhler 2004 • Ioannes Böhrnsen 2010, pro tempore • Christianus Wulff 2010 • Horstius Seehofer 2012, pro tempore • Ioachimus Gauck 2012 • Franciscus Gualterius Steinmeier 2017

Opus geopoliticum • Porta Unionis Europaeae • Duces civitatum Europaearum hodiernarum • Index praesidum Germaniae

Capsae cognatae: Duces civitatum Unionis Europaeae • Cancellarii Germaniae • Praesides ministrorum Germaniae magistratu fungentes • Praefecti urbi Berolino

Praesides Ministrorum Saxoniae Inferioris

	Insigne Saxoniae Inferioris
Henricus Gulielmus Kopf 1946 \|Henricus Hellwege 1955 \|Henricus Gulielmus Kopf 1959 \|Georgius Diederichs 1961 \|Alfredus Kubel 1970 \|Ernestus Albrecht 1976 \|Gerardus Schröder 1990 \|Gerhardus Glogowski 1998 \|Sigmarius Gabriel 1999 \|Christianus Wulff 2003 \|David McAllister 2010 \|Stephanus Weil 2013

[1] Pro "scandalo": Campanini-Carboni : Vocabolario latino-italiano italiano-latino (1961)

[2] Diurnarium Bild die 4 Octobris 2010^{[nexus deficit]}

[3] FAZ online 17 Februarii 2012

[1]

[2]

[3]