Autophagocytosis (Graecis verbis αὐτόφαγος, digestio sui, et κύτος, cavum, cellula) describit naturalis digestio cellulae ad materias non necessarias vel dysfunctionales delendas, ope lysosomatum. Notio Anglica autophagy[1] anno 1963 inventa est ab Christiano de Duve[2], qui anno 1974 pro operibus de lysosomatibus Praemium Nobelianum physiologiae et medicinae accepit. Ope autophagocytosis intracellularis digestio ordinata et regeneratio partium cellulae fieri potest[3]. Autophagocytosis systema dynamicum consideranda est, non solum cursus degrationis simplicis, sed etiam generationis novarum partium et energiae ad cellulas renovandas, velut homoeostasis.

A Diagramma cursus autophagocytosis, qui autophagosomata (AP) et autolysosomata (AL) generat, B Micrographia electronica eorum, in corpore adiposo larvae muscae fructuariae, C AP coloratione fluorescente (maculae lucidae parvae) in hepatocyto muris esurientis.

Genera quattuor descripta sunt: macroautophagocytosis (materiae maioris ut organellorum dysfunctionalium, cursus principalis), microautophagocytosis (materiae minoris cytoplasmaticae), autophagocytosis comite reddita (iter specificum ope complexus HSPA8 (comites hsc70)), crinophagocytosis (fusio directa cum lysosomate, celeris)[4]. Macroautophagocytose ineunte primum ab reticulo endoplasmatico structura sphaerica, omegasoma, formatur; deinde materia destruenda circumcluditur ab phagophora, processus omegasomatis cum coniunctione mitochondriorum[5]; cum formatione membranae duplicis circum materiam vocitatur autophagosoma[6]. Denique fusio inter autophagosoma et lysosoma fit, cum formatione autolysosomatis[7].

In senectute debiliatio autophagocytosis observatur[8].

Vitia autophagocytosis cum morbis hominis coniuncta sunt, ut neurodegenerativis et cancerosis. Nimirum scientia ad inductionem therapeuticam autophagocytosis spectat[9].

Ne confundas autophagocytosis cum:

Notae recensere

  1. Cave ne confundas cum notione autophagiae, quae ad perturbationem psychiatricam refert (vide textum).
  2. Klionsky D. J. (Aug 2008). "Autophagy revisited: a conversation with Christian de Duve". Autophagy 4 (6): 740-3 doi:10.4161/auto.6398
  3. Mizushima N., Komatsu M. (Nov 2011). "Autophagy: renovation of cells and tissues". Cell 147 (4): 728-41  doi:10.1016/j.cell.2011.10.026
  4. Csizmadia T., Juhász G. (2020). "Crinophagy mechanisms and its potential role in human health and disease". Progress in molecular biology and translational science 172: 239-55  doi:10.1016/bs.pmbts.2020.02.002
  5. Biazik J., Ylä-Anttila P., Vihinen H., Jokitalo E., Eskelinen E.-L. (2015). "Ultrastructural relationship of the phagophore with surrounding organelles". Autophagy 11 (3): 439-51  doi:10.1080/15548627.2015.1017178
  6. Mizushima N., Ohsumi Y., Yoshimori T. (Dec 2002). "Autophagosome formation in mammalian cells". Cell structure and function 27 (6): 421-9  doi:10.1247/csf.27.421
  7. Lőrincz P., Juhász G. (Apr 2020). "Autophagosome-Lysosome Fusion". Journal of molecular biology 432 (8): 2462-82  doi:10.1016/j.jmb.2019.10.028
  8. Kaushik S., Tasset I., Arias E., Pampliega O., Wong E., Martinez-Vicente M., Cuervo A. M. (Dec 2021). Autophagy and the hallmarks of aging. 72  doi:10.1016/j.arr.2021.101468
  9. Djajadikerta A., Keshri S., Pavel M., Prestil R., Ryan L., Rubinsztein D. C. (Apr 2020). "Autophagy Induction as a Therapeutic Strategy for Neurodegenerative Diseases". Journal of molecular biology 432 (8): 2799-821  doi:10.1016/j.jmb.2019.12.035

Nexus interni

Nexus externi recensere

  • The New York Times: Exercitatio purgatorium domesticum corporis (Anglice)