Aseitas
Aseitas (a + se + -itas) est qualitas per quam ens quoddam in se et a se ipso exsistit.[1] Saepe adhibetur nomen ad significandam fidem Christianam quod Deus intra se causam ipsius ut prima causa continet; multi theologi Iudaei et Mussulmani porro credunt et crediderunt Deum sic esse liberum.[1] Notiones aseitatis ut principium altissimum saltem a Platone deductae, et post Augustinum longe lateque diffusae sunt, quamquam usus nominis aseitatis scholastiscae tantum Medio Aevo coepit.[1]
Significatio
recensereAseitati sunt duo aspectus, unus confirmans, unus negans: libertas absoluta et exsistentia in se.[1]
Notae
recensereNexus interni
Bibliographia
recensere- Alston, William P. 1989. Aquinas and Hartshorne: A Via Media. In Divine Nature and Human Language. Ithacae Novi Eboraci: Cornell University Press.
- Hartshorne, Charles. 1948. The Divine Relativity: A Social Conception of God. Portu Novo Connecticutae: Yale University Press.
- Morris, Thomas V. 1991. Our Idea of God. Downer's Grove, Illinoesiae: InterVarsity Press.
- Thomas Aquinas. Summa Theologica, I, Q. 3.
Nexus externi
recensere- Brower, Jeffrey E.. "Simplicity and Aseity (Forthcoming in Oxford Handbook of Philosophical Theology)"
- Pohle, Joseph (1911). "ASEITY-THE-FUNDAMENTAL-ATTRIBUTE-OF-GOD (pp. 165 ss.)". Dogmatic Theology, Vol. 1: God, His Knowability, Essence, and Attributes. Freiburg im Breisgau: B. Herder ISBN 1-4400-5281-6; ISBN 978-1-4400-5281-1. Vide etiam: [1].
Haec stipula ad philosophiam spectat. Amplifica, si potes! |