Suerinum (alia nomina: Squirsina, Zuarina)[1] est urbs in Germania sita, quae Germanice Schwerin nominatur. Praeterea est caput rei publicae foederatae Megapolis et Pomeraniae Citerioris.

Wikidata Suerinum
Res apud Vicidata repertae:
Suerinum: insigne
Suerinum: insigne
Civitas: Germania
Locus: 53°37′44″N 11°24′54″E
Numerus incolarum: 98 596
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Nomen officiale: Schwerin

Gestio

Praefectus: Rico Badenschier
Procuratio superior: Megapolis et Pomerania Citerior

Geographia

Superficies: 130.52 chiliometrum quadratum
Regiones urbanae: Schelfstadt, Altstadt (Schwerin), Feldstadt, Paulsstadt, Großer Dreesch, Neu Zippendorf, Mueß, Mueßer Holz, Q15811338, Ostorf, Lankow, Krebsförden, Wüstmark, Göhrener Tannen, Friedrichsthal, Q1942391, Sacktannen, Warnitz (Schwerin), Zippendorf
Territoria finitima: Ludwigslust-Parchim District, Nordwestmecklenburg District

Coniunctiones urbium

Urbes gemellae: Tallinna, Vallis Vipperae, Vaasa, Regium Lepidi, Othania, Piła, Wexionia

Tabula aut despectus

Suerinum: situs
Suerinum: situs
Armamentarium

Situs et visitanda recensere

Urbs sita est ad Lacum Suerinensem, et quidem in ripa quae inter meridiem et occasum solis spectat, sexque alios lacus prospicit. Urbs libera, i.e. nulli districtui subiecta, etiam sedes episcopalis est Ecclesiae Lutheranae.

Industriae Suerini notissimae sunt machinarum constructio, lignorum tractatio, escarum fabricatio, coriaque. Aedificia visitanda sunt haec: cathedralis arte gothica aedificata (saeculorum 14-i et 15-i; cum triptycho artis gothicae posterioris) et curia antiqua (quae componitur ex quattuor operibus craticiis, saeculi 17-i; saeculo 19-o frons in modum artis gothicae hodiernae ornata est). In insula quadam Lacus burgensis etiam sunt Castellum Suerinum, Ecclesia castrensis (saeculi 16-i), rei publicae theatrum, rei publicae museum (haec duo saeculi 19-i).

Historia recensere

Origo urbis erat emporium circum burgum in insula situm Slavorum, cuius prima mentio anno 1018 reperitur. Anno 1160 Henricus, dux Brunsvicensis, Obotritibus victis Suerino iura urbis donavit. Eodem anno Suerinum creatum est sedes episcopatus qui paulo ante constitutus erat. Anno 1358 in urbe regere coeperunt duces Megapolitani, quorum sedes ducalis saeculo 15-o exeunte etiam Suerinum transmota est.

Anno 1918 Suerinum factum est caput: primo Liberae rei publicae Megapolitanae, deinde Regionis Megapolitanae (1934–1952), postea Districtus Megapolitani (1952–1990), postremo, ex 1990, rei publicae foederatae. Ad 99 milia incolarum habet.

Cives clari recensere

Nati recensere

Mortui recensere

Notae recensere

  1. J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3

Bibliographia recensere

  • Sabine Bock: Schwerin. Die Altstadt. Stadtplanung und Hausbestand im 20. Jahrhundert. Thomas Helms Verlag, Suerini 1996, ISBN 978-3-931185-08-4.
  • Bernd Kasten et Jens-Uwe Rost: Schwerin. Geschichte der Stadt. Thomas Helms Verlag, Suerini 2005, ISBN 3-935749-38-4.
  • Jörg-Peter Findeisen: Kleine Schweriner Stadtgeschichte. Pustet, Ratisbonae 2009, ISBN 978-3-7917-2225-2.
  • Horst Ende/Ingrid Möller: Schwerin. Die Landeshauptstadt. Edition Temmen, Bremae 2015, ISBN 978-3-86108-403-7.
  • Udo Brinker: Chronik der Stadt Schwerin. tinus-Produktionsbüro, 2011, ISBN 978-3-9814380-2-4.
  • Dieter Greve: Schweriner Straßennamen. Ihre Herkunft und Bedeutung. Herausgegeben von der Landeshauptstadt Schwerin, Kataster- und Vermessungsamt, Suerini 2014, ISBN 3-9805165-5-5.
  • Fred Ruchhöft: Zvarin – Schwerin. Von der Inselburg zur Residenz. Herausgegeben von der Abteilung Landesarchäologie im Landesamt für Kultur und Denkmalpflege Mecklenburg-Vorpommern durch Detlef Jantzen, Suerini 2017, ISBN 978-3-935770-52-1.


Urbes foederalium Germaniae terrarum capitales