Ambrosia (Graece ἀμβροσία) in mythologia Graeca fuit cibus[1] (vel secundum nonnullos potus)[2] deorum immortalium. Nectar in eadem mythologia fuit potio divina (sed apud alios cibus).

Imago aevi recentioris: "Epulum deorum" ab Ioanne Bellino inceptum, a Titiano confectum (Pinacotheca Nationalis Vasingtoniae)

Ambrosia caelestibus erat causa et pignus immortalitatis. Quam rem et in Apulei Metamorphoseon libris reperimus, cum Iuppiter Psychi poculum ambrosiae porrigit hisce verbis: Sume, Psyche, et immortalis esto.[3]

Notae recensere

  1. Homerus, Ilias 5.777, Odyssea 5.93 etc.
  2. Homerus, Ilias 19.38-39, 347-348; Aristophanes, Equites 1094-1095 etc.
  3. Apuleius, Metamorphoses 6,23

Nexus interni

Bibliographia recensere

  • Clay, Jenny Strauss, "Immortal and ageless forever" in Classical Journal vol. 77 (1981) pp. 112–117
  • Wright, F. A., "The Food of the Gods" in Classical Review vol. 31 (1917) pp. 4-6
  • "Ambrosia" in Encyclopaedia Britannica. 11a ed. (Sicagi, 1911) html djvu
 

Haec stipula ad mythologiam spectat. Amplifica, si potes!