Physalis infinemundi (binomen a Petro Wilf anno 2017 statutum)[1] est planta diu exstincta, e fossilibus fructuum abhinc annorum 52 milies milium depositis et in sedimento Lacunae iuncosae Argentinae repertis descripta. Species prope nodum principem, i.e. prope originem, generis Physalidis a repertoribus ponitur. Usque adhuc specimen est antiquissimum familiae Solanacearum, nisi acciperetur fossile ligneum Solanumxylon paranensis aevi Miocaeni.[2] Species in ultima Americae australis regione, igitur "in fine mundi," inventa est.

Fructus Physalidis infinemundi fossilis e formatione Lacunae iuncosae

Eudicotyledones 
Asteridae 
Ordo : Solanales 
Familia : Solanaceae 
Subfamilia : Solanoideae 
Tribus : Physaleae 
Genus : Physalis 
Physalis infinemundi 
Wilf[1]  
Palaeontologia

Anno 2020 species cognata, videlicet Physalis hunickenii Deanna, Wilf & Gandolfo, ex eodem sedimento relata est.[3]

Bibliographia

recensere

Nexus externi

recensere
  Situs scientifici:  • Biodiversity • Fossilworks