Pampa
Pampa[1] (Hispanice pampa, pl. pampas) est vastissima planities stepposa et subtropica Americae Australis, quae partem Argentinae, omnem Uraquariam, et partem australem Brasiliae (Rivum Magnum Australem) operit. Agriculturae valde idonea est.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/17/PAMPAS.png/220px-PAMPAS.png)
Stipa, andropogon, festuca sunt herbae pampae; Ozotoceros bezoarticus et Leopardus colocolo species animalium pampae endemicae sunt; rheae et cingulata plurima pampae habitant.
Maxima civium Argentinae pars pampam incolit; urbes Rosariensis, Platensis, et Sanctae Fidei Verae Crucis in pampa sitae sunt.
Notae
recensere- ↑ M. Kirpicznikov et N. Zabinkova, Lexicon Rossico-Latinum in usum botanicorum, Leninopoli 1977, s.v. Пампа. Cf. Aemilii Isensee Elementa nova geographiae et statistices medicinalis..., Berolini 1833, p. 73.
Bibliographia
recensere- Giagante de Vercesi V. 1978. "Pampa Surera." In El país de los argentinos: las Pampas, pp. 217–40. Bonaeropoli: Editorial Centro Editor de América Latina.
- León, R. J. C. 1991. "Geographic limits of the region, Geomorphology and geology, Regional subdivisions, Floristic aspects, Description of the vegetation." In Natural Grasslands: Introduction and Western Hemisphere, ed. R. T. Coupland, 369–87. Amstelodami: Elsevier.
- Padilla, Enrique. 1921. Notas sobre superstición y culto en parajes dispersos de la civilización pampeana. Bonaeropoli: Estrada.
- Parodi L. R. 1947. "La Estepa Pampeana. La vegetación de la República Argentina." Geografía de la República Argentina: An. Soc. Angent. Est. Geograf. 8: 143–207.
- Paruelo, J. M., J. P. Guerschman, et S. R. Verón. 2005. "Expansión agrícola y cambios en el uso del suelo." Ciencia Hoy 15: 14–23.
- Portela, Juan B. 1909. Compendio de las tradiciones pampeanas. Bonaeropoli: Editorial Argentina.
Nexus externi
recensereSitus geographici et historici: Locus: 35°0′0″S 62°0′0″W • Store norske Lexikon • Большая российская энциклопедия |