Matthias Casimirus Sarbievius

Matthias Casimirus Sarbievius, Polonice Maciej Kazimierz Sarbiewski (natus Sarbiewo in loco die 24 Februarii anno 1595; mortuus Varsoviae die 2 Aprilis anno 1640) fuit ultimus poëta Latinus, Horatius Christianus et Horatius Sarmaticus appellatus.

Ex familia nobili et insigni Prawdzic in vico Mazoviae Sarbiewo ortus est. Societatem Iesu ingressus est anno 1612. Ab anno 1622 Romae studuit, ubi famam viri prudentis et ingeniosi assecutus est et poëta laureatus ab Urbano Papa VIII factus est. Sarbievius primus in Europa tunc temporis poëta fuit.

Anno 1625 in Poloniam rediit et professor Academiae Vilnensis atque orator sacer aulae Vladislai IV regis nominatus est.

Maximum opus eius Lyricorum libri IV (1632) sunt, insuper Epodon liber, Epigrammatum liber (1634). In his Deum cum sanctis (maxime Maria), vitam humanam (etiam ipsius auctoris), et bella (praesertim cum Turcis gesta) cantat.

Sarbievius etiam nonnulla opera theoretica de poësi scripsit, quae sunt:

De perfecta poësi sive Vergilius et Homerus
De acuto et arguto
Characteres lyrici
De virtutibus et vitiis carminis elegiaci

In numero operum eius etiam habentur:

Dii gentium
De figuris sententiarum

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Matthiam Casimirum Sarbievium spectant.

Vide Matthias Casimirus Sarbievius in Victionario.

Commentatio de Matthiae Casimiri Sarbievii ... vita, studiis et scriptis, auctore Lebrecht Gotthelf Langbein, Dresdae 1753
Horatius Sarmaticus sive P. Mathiae Casimiri Sarbievii ... Lyricorum libri IV et alia, Coloniae Agrippinae 1721
Lyricorum libri IV et epodorum liber Sarbievii, Mediolani 1795
Carmina Sarbievii, Argentorati 1803
Carmina selecta Sarbievii, apud Internet Archive
De perfecta poesi, sive Vergilius et Homerus Sarbievii
Ad fontem Sonam Sarbievii apud Vicifontem
Titulus editionis Sarbievii Antwerpianae (1632) a Petro Paulo Rubens factus