Magatama (Iaponice 勾玉, raro 曲玉) sunt curvae bacae commiformes quae in Iaponia praehistorica ab aevo Jōmon ultimo per aevum Kofun[1] apparebant, circa annum 1000 a.C.n. ad saeculum sextum p.C.n..[2] Quae bacae, etiam gemmae appellatae, e materiis lapideis terrenisque, sicut achates et quarzum aevo primo fiebant, sed ante finem aevi Kofun paene omnino ex jade? fiebant. Magatamae primum pro ornamentis erant, sed aevo Kofun exeunte res sollemnes religiosaeque erant.[3] Etiam intre tria ornamenta sacra regalis Imperatoris Iaponiae, Yasaki no Magatama est.

Magatama ex aevo Jomon ad saeculum octavum.
Magatamae ex aevo Kofun.
Amaterasu dea e spelunco emergit, monile magatamarum in manu laeva cum gladio tenens.

Indicia archaeologica monstrant magatamas in certis Iaponiae regionibus factas esse, latissimeque per omnem archipelagum Iaponicum per itinera commercii dispersas.[4]

Notae recensere

  1. Ab saeculo 3 ad saeculo 7, hoc tempore et greces Mozu Kofungun et Furuichi Kofungun creantur.
  2. Magatama. Tocii: Shogakukan. 2012 
  3. 川出孝雄 (Kawade Hikio), ed. (1959), Nihon rekishi daijiten (日本歴史大辞典), 17, Tocii (東京): Kawade Shōbō Shinsha (河出書房新社), p. 54 .
  4. Barnes 1999.

Bibliographia recensere

  • Barnes, Gina Lee. 1999. The rise of civilization in East Asia: the archaeology of China, Korea and Japan. Novi Eboraci: Thames and Hudson. ISBN 9780500279748. OCLC 43664418.
  • Naumann, Nelly. 2000. From early to middle Jōmon: Japanese prehistory: the material and spiritual culture of the Jōmon period. Asien- und Afrika-Studien der Humboldt-Universität zu Berlin, 6. Wiesbaden: Harrassowitz. ISBN 9783447043298. OCLC 45797690.