Macron[1] (-i, n., pl. -a; Anglice, a Graeco μακρόν 'longum') est nota diacritica ⟨ ¯ ⟩ formam lineolae superscriptae habens. Quae nota super vocalem litteram et raro super consonantem (etiam rarius sub illas) scribitur ad sonos variarum linguarum indicandos.

Litterae E cum macris.

Primo in metrica Graeco-Romana adhibebatur ad syllabam productam indicandam. Hodie in enchiridiis et lexicis linguae Latinae loco apicis inscriptionum antiquarum adhibetur ad vocalem productam designandam.

Macron in abecedario phonetico internationali indicat tonum medium; nota vocalis longae est colon triangulare ⟨ ː ⟩. Nota opposita est brachy sive breve ⟨ ˘ ⟩ syllabam vel vocalem brevem designans.

Exemplum recensere

Arma virumque canō, Trōiae quī prīmus ab ōrīs
Ītaliam, fātō profugus, Lāvīniaque vēnit
lītora, multum ille et terrīs iactātus et altō
vī superum saevae memorem Iūnōnis ob īram.[2]

Notae recensere

  1. Levin 1982.
  2. Verg., Aen. 1.1-4.

Bibliographia recensere

  • Levin, Saul. 1982. The Greek diacritical marks and their application to other languages in the Renaissance. General Linguistics 24: 21-37.
 

Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!