Lingua Nordica antiqua[1] vel lingua septentrionalis antiqua[2] est lingua Germanica (itaque lingua Indoeuropaea) quae in Scandinavia et terris Vicingis ab saeculo VIII usque ad saeculum XV adhibita est, fons linguarum Danicae, Norvegicae modernae, Suecicae, Islandicae, et Faroicae. Originem traxit a lingua Scandica et lingua Norrena; sunt qui putent linguam Nordicam antiquam a Lingua Gutnica antiqua originem traxisse.

Lingua Nordica antiqua
Colore rubro lingua antiqua Nordica occidentalis, russo orientalis, fuchseo lingua Gutnica antiqua, viridi et flavo aliae linguae Germanicae antiquae
nomen latine Norvegiensis antiqua
nomen dǫnsk tunga, norrǿna
civitas Dania, Norvegia, Suecia, Islandia
familia Linguae Germanicae

Exemplum recensere

Locus ex Vǫluspá 19:

Nordice Latine
Ask veit ek standa, Fraxinum scio stare
heitir Yggdrasill, nomine Yggdrasill,
hár baðmr, ausinn arbor immanis, luto
hvíta auri; albo sparsa
þaðan koma döggvar, illinc ros venit,
þærs í dala falla, qui in valles cadit,
stendr æ yfir grønn constat in aeternum virens
urðarbrunni. super puteum fati

Notae recensere

Bibliographia recensere

  • Sveinbjörn Egilsson, Lexicon poëticum antiquae linguae septentrionalis. Hafniae: Typis J. D. Qvist et comp., 1860 Textus apud Internet Archive

Nexus interni

Nexus externi recensere


 

Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!