Alta planities Iranica
Alta planities Iranica[1] (Persice فلات ایران) est planities elevata maxima, quae Iraniam Pakistaniamque et Afganiam, paene totas occupat necnon Turcomanniae partem. A demissione Mesopotamica ad Indi vallem extenditur. Sinus Persicus et mare Arabicum margines planitiei Iranicae meridionales alluunt. Zagrium, Ariobarzanes, Turcomano-Chorassanici aliique montes partes altae planitiei Iranicae sunt. Flumina eois maxima sunt Pasitigris, Arius, Etymander. Sicca et deserta maior pars planitiei Iranicae est et pluviis paene caret.
NotaeRecensere
- ↑ Verbum Domini, vol. 32-33, 1932, p. 379; Nemesii Gonsalez Caminero SI Historia philosophiae, I. Philosophia antiqua. Pars 2. Cyclus Hellenisticus, Romae 1960, p. 15.
Nexus externiRecensere
|
Situs geographici et historici: Locus: 36°17′0″N 59°3′0″E • Thesaurus Getty • Большая российская энциклопедия • place/Iranian-highlands Encyclopædia Britannica |