Zeno Eleates[1] (Graece: Ζήνων ὁ Ἐλεάτης; natus circa 500, mortuus circa 430 a.C.n.) fuit philosophus Graecus praesocraticus Eleae natus, unus inter Eleaticos philosophos et Parmenidis discipulus cuius doctrinas paradoxis suis de infinitate sustentare conatus est.[2]. Unus e magistris Periclis fuit[3] et persona dialogi Platonici Parmenides inscripti. Duos insuper Athenienses novimus qui centum minas uterque Zenoni solverunt ut ab eo docerentur: Pythodorum filium Isolochi et Calliam filium Calliadi[4].

Wikidata Zeno Eleates
Res apud Vicidata repertae:
Zeno Eleates: imago
Zeno Eleates: imago
Nativitas: 490 a.C.n.; Velia
Obitus: 425 a.C.n.; Velia
Vide etiam paginam discretivam: Zeno.
 
David's face

Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes!