Vinum Burgundicum[1] vel Burgundianum[2] e Burgundia oritur, quae inter praecipuas vinorum Gallicorum regiones enumeratur.

Forma vinorum Burgundicorum

Inter vina celebriorum pagorum vinicolarum sunt:

Inter vina "Burgundica" sensu geographico appellata, extra regionem notiorem provenientes, sunt:

Urbem Divionem laudans Gregorius Turonensis saeculo VI exeunte vinum Divionense (videlicet Nuxiacum recentiorum) melius quam Cabillonense aestimare videtur:

Habet enim in circuitu pretiosos fontes; a parte autem occidentis montes sunt uberrimi vineisque repleti, qui tam nobile incolis falernum porrigunt, ut respuant Cabilonum.[7][8]
  1. "vinum Burgundicum": e.g. Jean-Antoine-Claude Chaptal et al.; Iosephus Voltiggi, interpr., Tractatus de vitis cultura arteque parandi vinum, Viennae [i.e. Vindobonae] 1808 (vol. 1 p. 199 apud Google Books)
  2. "vinum Burgundianum": vide titulum operis Salins (1702)
  3. Salins (1702) pp. 9–21
  4. "Pomardinum ... Volnaicum [etc.]": Chaptal et al. (1808) p. 86
  5. Henricus de Andeliaco, La Bataille des vins [1223/1224] v. 36 (Alexandre Héron, Oeuvres de Henri d'Andeli, trouvère normand du 13e siècle [Rotomagi, 1880] pp. 23-30, 87-129)
  6. Henricus de Andeliaco, La Bataille des vins [1223/1224] v. 37 (Alexandre Héron, Oeuvres de Henri d'Andeli, trouvère normand du 13e siècle [Rotomagi, 1880] pp. 23-30, 87-129)
  7. Lectio dubia: plurimi manuscripti "Scalonum"
  8. Gregorius Turonensis, Historia Francorum 3.19

Bibliographia

recensere
Fontes antiquiores
Eruditio

Nexus interni


Nexus externi

recensere