Via serica

Via serica^[1]^[2] fuit reticulum viarum vel itinerum mercatoriorum ab Europa meridiana per Orientem Proximum et Asiam Mediam (Xinjiang) usque ad Sinas pertinens, qua merces pretiosae, imprimis serica, transvehebantur. Nomen a Seidenstraße nomine Theodisco deducitur, quo Ferdinandus de Richthofen, geographus Germanicus, hanc viam anno 1877 appellavit.^[3]

Tabula geographica viam sericam aliasque commercii vias lineis rubris monstrat.

Caravana iter super viam sericam anno 1380 facit.

NotaeRecensere

↑ "Khamil, transcrit en chinois Ha-mi [哈蜜], à l'est du Sinkiang (Turkestan chinois), fut longlemps la dernière étape de la Route de la Soie (Via serica) avant d'entrer dans le monde chinois (province de Kansouh)." Taiwan aujourd'hui.^{[nexus deficit]}; Herimannus Novocomensis, "De via serica saeculi XXI" in Ephemeris (10 Maii 2009); Viae Sericae IV (titulus libri Sinice editi, 2014)
↑ Fortasse et "Via sericaria"? De verbo subst. et adiect. "sericarius" (sericorum textor; ad confectu et mercatu sericorum pertinens) vide: "Sericarius" in Charlton T. Lewis, Carolus Short, A Latin Dictionary (Oxonii, 1879) textus; "negotiator seriacarius" apud CIL 14, 02793; "Sericarius" in Carolus Du Cange et al., Glossarium mediae et infimae Latinitatis (Novioriti: Favre, 1883-1887); versio interretialis
↑ Ferdinandus von Richthofen, "Bemerkungen zu den Ergebnissen von Oberstleutenant Prschwalskys Reise nach dem Lop-nor und Altyn-tag," Verhandlung d. Gesellschasft f. Erdkunde (Berolini) 5 (1878): 121–143.

Boulnois, Luce. 2001. La route de la soie: Dieux, guerriers et marchands. Genavae: Éditions Olizane. ISBN 2880862493.
Boulnois, Luce. Helena Loveday, interpr. Silk Road: monks, warriors & merchants on the Silk Road. Hongcongi: Odyssey Books & Guides. ISBN 962-217-720-4.

Vicimedia Communia plura habent quae ad Viam Sericam spectant.