Concilium Vaticanum Secundum

-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Concilium Vaticanum II (1962–1965) fuit vigesimum primum concilium oecumenicum Ecclesiae Catholicae.

Proposita Concilii Vaticani II

Concilium Vaticanum II, cui tria milia episcoporum et quadraginta quattuor interfuerunt, auctore Iohanne Papa XXIII per Constitutionem Apostolicam “Humanae salutis” qua indictum est, illuc intendebat ut ecclesia apta redderetur, quae recentioribus orbis terrarum quaestionibus responderet; praeterea ut Christiani in unum colligerentur et pax gentium efficacius protruderetur.

Notae Concilii Vaticani II

Ratio pastoralis

Concilium sibi proposuit veram fidem Catholicam, quam Ecclesia Catholica etiam tunc integram servavit, altius penetrare et explicare ita ut, aliis verbis aliisque argumentationis viis, clarissima usque fieret multis hominibus Catholicis, qui non raro prae rerum fidei ignorantia alieni manebant ab ipsa vita ecclesiae.^[1]

Ratio oecumenica

Concilium Vaticanum II oecumenicum dicitur primum quia, tamquam Catholicum et universale, favebat progressui populi Christiani; tum quia fidem Catholicam profundius et rectius explicare volebat, modo et sermone, qui etiam a fratribus seiunctis posset vere comprehendi^[2]; deinde quia ecclesias et communitates, quae amicitiam cum Sede Romana posuerant, advocabat ut in unam Christi ecclesiam tandem conligerentur. Quod non pauci homines ubicumque terrarum olim optabant et modo optant.

Ratio doctrinae

Ratio pastoralis et oecumenica concilii, ut par est, postulabant non modo ut fides summa intellegentia et puritate altius explicaretur, verum etiam ut clare et aperte definiretur. Quare Concilium Vaticanum II exhibuit veram et certam Iesu Christi doctrinam atque definivit quid esset de fide omnibus tenendum.^[3]

Ut exemplum afferatur de re, promulgata constitutione dogmatica de Ecclesia "Lumen Gentium," Paulus Papa VI, die undecimo Kalendas Decembres anno 1964, sic rationem doctrinae declaravit: "Pertractata est enim doctrina de Ecclesia atque exposita: ita opus Concilii Oecumenici Vaticani I est completum, quod pertinet ad doctrinam."

Brevis historia

Definito dogmate de infallibilitate Romani Pontificis, quibusdam videbatur Ecclesiae Concilio Oecumenico opus non esse. Verumtamen, die octavo Kalendas Februarias, anno 1959, tribus fere mensibus post quam electus erat, Ioannes Papa XXIII annuntiavit propositum indicendi concilium oecumenicum.

Plerique concilii participes disciplinae emendationibus, morum correctionibus et pristinarum consuetudinum restitutionibus assensi sunt. Quidam autem, quibus res ecclesiae periculo se offerre videbantur, concilii scita repudiaverunt; inter quos erant quidam patres cardinales et episcopi, qui se socios fecerunt Coetus Internationalis Patrum. Horum tamen repudiatio non impedivit quominus concilium optimos suos fructus ederet.

Aestimatio concilii

Concilium Vaticanum II ita magnum effectum est, quale non fuit per totam historiam: fuit magnum pro populis et singulis hominibus; magnum pro ecclesia et pro universo hominum genere; pro mundo illius temporis et pro venturis generationibus. Concilium autem fuit primum quod nullum dogma definivit. Controversiam movit quia nonnullas doctrinas antea damnatas ascivit. Sunt qui concilium hereticum fuisse dicant.

Legatum Concilii

Omnia decreta, quibus patres subscripserunt, praesertim constitutio dogmatica de ecclesia et constitutio pastoralis de ecclesia in mundo huius temporis, prorsus converterunt animos et ingenia Catholicorum et ideo viam munivit pro restitutionibus et correctionibus morum ecclesiasticorum.

Fructus Concilii

Post Concilium Vaticanum II actum, Paulus Papa VI instituit plurima apparitorum et scribarum corpora, quae studiis incumberent et exsequerentur praecepta concilii; idem ille instituit Synodum Episcoporum, quae certis temporibus fit quasi concilii continuatio.

In praesentia, Codex Iuris Canonici, Catechismus Catholicae Ecclesiae, Missale Romanum, et omnes libri liturgici, conferentiarum episcoporum disciplina et rationes, quas servat ecclesia erga alios Christianos, erga religiones non Christianas et respublicas sunt conspicuus fructus Concilii Vaticani II.

Documenta

Constitutiones

Dei Verbum - Constitutio dogmatica de divina revelatione
Gaudium et Spes - Constitutio pastoralis de ecclesia in mundo huius temporis
Lumen gentium - Constitutio dogmatica de ecclesia
Sacrosanctum Concilium - Constitutio de sacra liturgia

Decreta

Ad Gentes - Decretum de activitate missionali ecclesiae
Apostolicam Actuositatem - Decretum de apostolatu laicorum
Christus Dominus - Decretum de pastorali episcoporum munere in ecclesia
Inter Mirifica - Decretum de instrumentis communicationis socialis
Optatam Totius - Decretum de institutione sacerdotali
Orientalium Ecclesiarum - Decretum de ecclesiis orientalibus catholicis
Perfectae Caritatis - Decretum de accomodata renovatione vitae religiosae
Presbyterorum Ordinis - Decretum de presbyterorum ministerio et vita
Unitatis Redintegratio - Decretum de oecumenismo

Declarationes

Dignitatis humanae - Declaratio de libertate religiosa
Gravissimum Educationis - Declaratio de educatione christiana
Nostra Aetate - Declaratio de ecclesiae habitudine ad religiones non-christianas

Nexus externi

Archivum concilii cum conventionibus (Latine)
Pelliculae in Filmotheca^? Vaticana (fine pagina - pelliculae 5 et 6) (Italiane)
De Concilio in www.stjosef.at (Germanice)

Notae

↑ Paulus Papa VI rationem pastoralem Concilii exhibuit in ipsa inauguratione, die III Kalendas Octobres anno 1963.
↑ Confer decretum de oecumenismo "Unitatis Redintegratio", n. 11.
↑ Confer Col. Lac. tom. VII, col. 234.^?

Ecclesia Catholica Romana

Haec stipula ad Ecclesiam Catholicam Romanam spectat. Amplifica, si potes!

[1] Paulus Papa VI rationem pastoralem Concilii exhibuit in ipsa inauguratione, die III Kalendas Octobres anno 1963.

[2] Confer decretum de oecumenismo "Unitatis Redintegratio", n. 11.

[3] Confer Col. Lac. tom. VII, col. 234.^?

[1]

[2]

[3]