Publius Catius Sabinus
Publius Catius Sabinus (nescimus, quando natus quoque anno natus sit) fuit senator Romanus. Tribunus Legionis XIII Geminae fuit, deinde praetor urbanus, tum legatus Augusti pro praetore Norici, inter annos 208 et 210 consul suffectus, curator aedium sacrarum et operum publicorum 210, anno 216 tandem consul II ordinarius. Quod tam celeriter secunum consulatum gessit, verisimile est, quod amicissimus Caracallae imperatoris fuit. Lucius Catius Celer (consul suffectus circa annum 241) et Catius Clemens, legatus Cappadociae filii eius fuerunt[1].
Notae recensere
- ↑ Der Neue Pauly, T 2, c. 1032-1033, s.v. P.C.Sabinus, Stuttgardiae 1999
| Antecessores: Quintus Maecius Laetus II et Marcus Munatius Sulla Cerialis |
Consul 216 cum Publio Cornelio Anullino |
Successores: Gaius Bruttius Praesens et Titus Messius Extricatus II |