Poësis gnomica
Poësis gnomica in dictis significantibus consistit, versibus ad adiuvandam memoriam passis. A Graecis antiquis gnomes appellatae sunt, a Graeco verbo 'opinionem' significante. Verbum gnome a Henrico Peacham (1576?–1643?), critico Elizabethano, sic definita est: "dictum ad modos et communes hominum usus pertinens, quod res in nostra vita brevitate apta declarat quae fieri aut non fieri debet."[1] Poësis gnomica ad latam litterarum sapientiae familiam pertinet, quae generales de mundo veritates exprimit. Inter themata usitata sunt res divinae saecularesque et hierarchicae coniunctiones sociales.
Nexus interni
Notae recensere
Bibliographia recensere
- Knox, Bernard M. W., ed. 1985. Greek Literature. Cambridge History of Classical Literature, vol. 1, ed. P. E. Easterling. ISBN 0-521-21042-9. Vide Chapter 5, "Elegy and Iambus", pp.117ff de Theogni, Solone, et aliis.
- Murray, Gilbert. 1897. A History of Ancient Greek Literature. Novi Eboraci: D. Appleton. Vide pp. 85ff de poësi gnomica
- Symonds, John Addington. 1873–1876. Studies of the Greek Poets. Londinii: Smith, Elder, & Co.
- Howell, James. 1660. Lexicon Tetraglotton.
Nexus externi recensere
- Martin, Richard P. 2005. Gnomes in Poems: Wisdom Performance on the Athenian Stage. Princeton/Stanford Working Papers in Classics, May, Stanford University. PDF.