Petrus Petitus
Petrus Petitus (Francogallice Pierre Petit; Lutetiae natus anno 1617, ibidem mortuus anno 1687) fuit Francicus poeta, medicus et philologus classicus. Ille quoque divulgavit sub pseudonymibus Marinus Statileus et Euthyphron.
Graduatus apud Universitatem Monspeliensem studebat, ubi gradum doctoralem medicinae accepit. Cum officium medici non exerceret, se Lutetiae litteris dedere poterat, adiuvante benevolentibus ut praeses parlamenti Guillaume de Lamoignon (1617–1677). Fuit obtrectator Renati Cartesii atque doctrinae eius, in quo scripsit opus De Motu Animalium Spontaneo (1660). Etiam opera in vulgus edidit de Sibyllis et de Amazonibus.
Mortuus est in eodem anno, quo matrimonium duxit. Abbé Nicaise, amicus eius, elogium conscripsit.[1]
Opera
recensereSint opera eius notissima:[2]
- Élégie sur la mort de Gabriel Naudé, 1653
- De Motu Animalium Spontaneo, 1660
- Epistolæ Apologetica; A. Menjoti de variis Sectis Amplectendis examen: ad Medicos Parisienses, Autore Adriano Sauro, D.M, 1666
- Apologia pro genuitate Fragmenti Satyrici Petroniani, 1666
- Gelliani problematis explicatio, sive de continentia Alexandri Magni, et Publii Scipionis Africani. Dialogus, Lutetia, 1668
- Commentaire sur les trois premiers livres d’Arétée, 1726 (cum biographia Petiti)
Sub nomine Statileus:
- De nova Curandorum Morborum Ratione per Transfusionem Sanguinis, 1667
Sub nomine Euthyphron:
- Miscellanearum Observationum, Traiectum ad Rhenum 1683
- Selectorum Poematum, liber ii. accessit Dissertatio de Furore Poetico, Lutetia 1688.
- De Amazonibus, Dissertatio, Lutetia 1685, Lugdunum Batavorum 1712 (Argumentum pro substantia Amazonum)
- Traité historique sur les amazones, Lugdunum Batavorum 1718
- De Natura et Moribus Anthropophagorum, Dissertatio, Traiectum ad Rhenum, 1688