Paulus Belloni Du Chaillu

Paulus Belloni du Chaillu (natus Lutetiae die 31 Iulii 1835; mortuus Petropoli die 30 Aprilis 1903) fuit explorator Francicus et summus viator in Africa.

De vita

Filius negotiatoris qui in Gabone commercia agebat, mox sibi linguas moresque istarum regionum arrogavit. Ex anno 1851, itinera in continentem facere ausus est. Anno autem 1855 itum est in Americam Septentrionalem, unde reversus est ut fontes Congi inveniret. Cui rei eum pulsit Academia Scientiarum Naturalium Philadelphica. Quadrennio post, res omnes in ibro narravit, qui olim in Europam gorillam primam vivam adportaverat. In initio autem relationibus vix creditum est. In altero itinere annis inter 1863 et 1865 facto a fluvio Ogooué usque Rembo-Nkomi (12 1/2° longitudinis orientalis) pervenit antequam ob incolarum ferocitatem reditum ad oram probare deberet.

Postea Neoeboraci vixit, Scandinaviam et Finniam visebat, necnon in Russia de vita agrestri studia fecit.

»Explorations and adventures in Equatorial Africa« (Londinii 1861)
»A journey to Ashango-Land« (Londinii 1867; editio Francica aucta »L'Afrique sauvage; nouvelles excursions au pays des Ashangos«, Lutetiae 1868)
»My Apingi kingdom, with life in the great Sahara« (Londinii 1870)
»The country of the dwarfs« (Londinii 1872)
»The land ot the midnight sun« (Londinii 1881)

In ultimis opusculis praetitulatis The Vikingage (1889) et Ivar the Viking (1893) de scandinavica Britannorum origine pensabat.

Vicimedia Communia plura habent quae ad Paulum B. Du Chaillu spectant.