Adiectivum

-4 (corrigenda) Latinitas huius paginae corrigenda est. Si potes, corrige vel rescribe. Vide {{latinitas}}.

Adiectivum (-i, n.), rectius nomen adiectivum, est nomen, quod alteri nomini subiungi vel adici potest, unde vocabulum ipsum tractum esse videtur. Sin per se ponitur, ut nomen substantivum habetur. Igitur, in lingua Latina adiectivum non est propria pars orationis, velut est in lingua Anglica, sed ratio tantum nominis in phrasibus utendi.

Classis Latine

Sunt duo genera adiectivorum : adiectiva in -us, -a, -um et adiectiva cum genetivo in -is.

Proprietates adiectivorum latinorum

Genera

Adiectiva possunt inveniri in tribus generibus, nomina autem non possunt ex Bonus, bona , bonum ≠ nomen, quod est neutrum

Gradus adiectivorum

Latine, adiectiva possunt suffixis augeri ut duae res comparentur, vel ut expriment qualitates extremas. Suavis → suavior, suavissimus.

Congruentia casuum

Adiectiva latina cum nominibus congruunt in casu, genere, numeroque si adposita sunt cum eis.

Ex : Bonas mulieres

Adiectiva sola

Latine, si homines utuntur adectivis solis, casus indicat sensum.

• Vidi bona= Vidi divitias
• Vidi bonos= Vidi pravos cives

Exemplum

• Adiectivum: insignis (m.), insignis (f.), insigne (n.)

Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!