Interiectio est pars orationis 'significans mentis affectum voce incondita', ut dicit Donatus.[1] Quam Isidorus explicat 'interiectionem esse vocatam, quia sermonibus interiectam, id est interpositam. […] Quas voces quarumcumque linguarum proprias esse nec in aliam linguam facile transferri.' [2]

Exempla quaedam ab utroque auctore data:

  • vah vel euax dicitur ab exsultante,
  • ei vel attat a timente,
  • papae ab admirante,
  • hem ab irascente,
  • heu a dolente.

Fontes recensere

  1. Donatus in Arte minore, De interiectione.
  2. Isidorus Hispalensis in Etymologiarum libro I, § 14.

Nexus interni

Nexus externi recensere


Partes orationis
(Nomen) substantivum | (Nomen) adiectivum | Nomen numerale | Pronomen | Articulus | Verbum (temporale) | Adverbium | Participium | Coniunctio | Praepositio | Interiectio | (Particula)