Nasalizatio
Nasalizatio in phonetica est sonus velo depresso factus, ut aer per naso effugiat cum sonus per os pronunciatur. Eximius sonus nasalis est [n]. Nasalizatio in Abecedario Phonetico Internationali per notam diacriticam tildes[1] (~) supra signum soni nasalizaturi impositum indicatur: [ã] est sonus nasalizatusa qui [a], et [ṽ] est sonus nasalizatus qui [v] valet. Subscriptum [ą], diacriticus obsoletus, ogonek appellatus, iam in textibus videtur, praecipue ubi vocalis notas tonorum fert quae se tilde superscripto interponere potest. Exempli gratia, [ą̄ ą́ ą̀ ą̂ ą̌] facilius in plurimis fontibus leguntur quam [ã̄ ã́ ã̀ ã̂ ã̌]. Nasales vocales et consonantes (praecipue [m], [n], [ŋ]) in variis linguis audiuntur.
Nexus interni
- Eclipsis, ratio in linguis Goedelicis similis quae saepe nasalizatio appellatur
- Nasalantia
- Rhinolalia aperta
- Twang
Notae recensere
- ↑ Tilde, -es, f.. Cf. “.punc tilde” apud Morgan, Davidem (2013). Lexicon Anglum et Latinum. Paulopolis: Darcy Carvalho. p. 412 [PDF]. Cf. versionem Latinam vocabuli Hispanici tilde apud Iosephum Ioannem del Col (2007). Diccionario Auxiliar Español-Latino. Sinu Albo: Institutum Superius Ioannes XXIII. p. 1057. ISBN 9789509771345 [PDF]. Cf. versionem Latinam vocabuli Theodisci Tilde apud Lucusaltianum, Petrum (2024). Lexicon Latinum Hodiernum Lucusaltianum: Tom. VI, R–T (ed. XXIV) [PDF]. Lentiae: Petrus Lucusaltianus. p. 331.
Bibliographia recensere
- Carignan, Christopher. 2013. When nasal is more than nasal: The oral articulation of nasal vowels in two dialects of French. Urbanae-Champaign: University of Illinois.
- Durand, Marguerite. 1953. De la formation des voyelles nasales. Studia Linguistica 7:33–53.
- Ladefoged, Peter, et Ian Maddieson. 1996. The sounds of the world's languages. Oxoniae et Cantabrigiae Massachusettae: Blackwell Publishers. ISBN 0631198148, ISBN 0631198156.