Lingua Iucagirica septentrionalis
lingua
Lingua Iucagirica septentrionalis vel Iucagirica tundrensis lingua est familiae Iucagiricae, quae in gregem Palaeosibericam ratione geographica coniunctam includuntur. In districtu[1] Colymensi Inferiore Iacutiae in usu est. Circa 100 homines anno 2010 ea utuntur. Ante saeculum XX Iucagires pictogrammatibus usi sunt. Abecedarium Iucagiricum e litteris Cyrillicis solum circa annum 1980 creatum est, sed nondum stabilitum.
Lingua Iucagirica septentrionalis Вадун аруу
| ||
---|---|---|
Taxinomia: | ||
Locutores: | 30–150 | |
Sigla: | 1 , 2 mis, 3 ykg | |
Status publicus | ||
Officialis | ||
Privata | ulus Colymensis Inferior Iacutiae | |
Litterae: | Abecedarium Iucagiricum | |
Scriptura: | ||
Procuratio: | — | |
Gabriel Nicolai filius Kyrilov(ru), qui Uluro Ado Iucagirice se appellat, fautor est linguae Iucagiricae notissimus, scriptor et poeta Iucagiricus.
Notae recensere
Bibliographia recensere
- Maslova, Elena. Tundra Yukaghir. — Monaci, 2003. — ISBN 3-89586-792-6.
- Харитонов В. С. Юкагирские языки сегодня: социолингвистическая ситуация // Малые языки. 2016. №3. С. 5–17.