Lingua Iucagirica septentrionalis

lingua

Lingua Iucagirica septentrionalis vel Iucagirica tundrensis lingua est familiae Iucagiricae, quae in gregem Palaeosibericam ratione geographica coniunctam includuntur. In districtu[1] Colymensi Inferiore Iacutiae in usu est. Circa 100 homines anno 2010 ea utuntur. Ante saeculum XX Iucagires pictogrammatibus usi sunt. Abecedarium Iucagiricum e litteris Cyrillicis solum circa annum 1980 creatum est, sed nondum stabilitum.

Lingua Iucagirica septentrionalis
Вадун аруу
Taxinomia:
Locutores: 30–150
Sigla: 1 , 2 mis, 3 ykg
Status publicus
Officialis
Privata ulus Colymensis Inferior Iacutiae
Litterae: Abecedarium Iucagiricum
Scriptura:
Procuratio:
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Gabriel Nicolai filius Kyrilov(ru), qui Uluro Ado Iucagirice se appellat, fautor est linguae Iucagiricae notissimus, scriptor et poeta Iucagiricus.

Notae recensere

  1. Iacutice ulus.

Bibliographia recensere

  • Maslova, Elena. Tundra Yukaghir. — Monaci, 2003. — ISBN 3-89586-792-6.
  • Харитонов В. С. Юкагирские языки сегодня: социолингвистическая ситуация // Малые языки. 2016. №3. С. 5–17.

Nexus externi recensere