Lingua Iucagirica septentrionalis
lingua
Lingua Iucagirica septentrionalis vel Iucagirica tundrensis lingua est familiae Iucagiricae, quae in gregem Palaeosibericam ratione geographica coniunctam includuntur. In districtu[1] Colymensi Inferiore Iacutiae in usu est. Circa 100 homines anno 2010 ea utuntur. Ante saeculum XX Iucagires pictogrammatibus usi sunt. Abecedarium Iucagiricum e litteris Cyrillicis solum circa annum 1980 creatum est, sed nondum stabilitum.
Lingua Iucagirica septentrionalis Вадун аруу | |
---|---|
Taxinomia | Iucagirica |
Locutores | 30–150 |
Sigla | 1 , 2 mis, 3 ykg |
Status publicus | |
Officialis | |
Privata | ulus Colymensis Inferior Iacutiae |
Litterae | Abecedarium Iucagiricum |
Scriptura | — |
Procuratio | — |
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae |
Gabriel Nicolai filius Kyrilov(ru), qui Uluro Ado Iucagirice se appellat, fautor est linguae Iucagiricae notissimus, scriptor et poeta Iucagiricus.
Notae
recensereBibliographia
recensere- Maslova, Elena. Tundra Yukaghir. — Monaci, 2003. — ISBN 3-89586-792-6.
- Харитонов В. С. Юкагирские языки сегодня: социолингвистическая ситуация // Малые языки. 2016. №3. С. 5–17.