Lenitio in linguistica est genus mutationis phonologicae quae consonantes mutat, ut sonoriores (sicut vocales) fiant. Vox lenitionis ipsum 'mollire' vel 'lenire' generatim significat. Lenitio linguistica fieri potest synchronice (intra linguam certo tempore effecta) et diachronice (cum lingua per tempus commutatur). Lenitio efficere potest ut consonans suam locum articulationis amittat, res debuccalizatio appellata, quae consonantem in consonantem glottidalem mutat, sicut IPA [h] vel [ʔ], vel adeo facit ut consonans omnino evanescat.

Nexus interni

Bibliographia recensere

  • Bauer, Michael. 2011. Blas Na Gāidhlig: The Practical Guide to Scottish Gaelic Pronunciation. ISBN 9781907165009.
  • Crowley, Terry. 1997. An Introduction to Historical Linguistics. Ed. 3a. Oxoniae: Oxford University Press.
  • Mensching, G. 1992. Einführung in die Sardische Sprache Romanistischer Verlag. Bonnae.
  • Oftedal, Magne. 1956. The Gaelic of Leurbost Norsk Tidskrift for Sporgvidenskap. Oslo.
  • Oftedal, Magne. 1985. Lenition in Celtic and in insular Spanish: the secondary voicing of stops in Gran Canaria. Oxford University Press. ISBN 8200072827.
  • Stifter, David. 2006. Sengoídelc: Old Irish for Beginners. ISBN 9780815630722.
  • Ternes, E. 1989. The Phonemic Analysis of Scottish Gaelic. Hamburgi: Helmut Buske Verlag.