Insula Melville (Inuktitut ᐃᓗᓪᓕᖅ, Ilulliq) est insula non habitata, una e maioribus Archipelagi Arctici Canadiensis insulis arcticis, in regione meridiana occidentalique Insularum Reginae Elizabethae in Canada Septentrionali iacens. Area superficialis est 42 149 chiliometra quadrata, ut tricensima tertia a maxima orbis terrarum insula et octava a maxima Canadae insula sit. Terra insularis est 341 chiliometra longa et inter 210 et 292 chiliometra lata.

Despectus in Insulam Melville et insulas propinquas ex satellite.
Tabula geographica Insulae Melville.

Montes in Insula Melville, nonnulli e maximis in occidentali Arctico Canadiensi patentibus, usque ad 750 metra alti sunt. Duae exclavaturae in insula adsunt, quae ad occidentem meridiani 110 versus iacent et pars Territoriorum Septentrionalium et Occidentalium Canadae sunt, quae per terram ex Nunavut et navem ex Territoriis Septentrionalibus et Occidentalibus attigi possunt.

Insula Melvilla partita est inter Territoria Septentrionalia et Occidentalia, quae occidentale insulae dimidium administrat, et Nunavut, quod dimidium orientale administrat. Fines per meridianum 110 occidentem extenduntur.

Historia recensere

Primus Europaeus qui Insulam Melville visitavit fuit Gulielmus Eduardus Parry Eques, explorator Britannicus, qui ad sinum nunc Winter Harbour appellatum anno 1819 hiemavit; omnino autem congelato mari, ibi usque ad diem 1 Augusti 1820 mansit.[1]

Insula ex Roberto Dundas, secundo Vicecomite Melville, ex anno 1819 appellatur, qui eo tempore erat Primus Dominus Maritimus. Nautae expeditionem amissa Franklinianam anno 1851 petentes oram orientalem usque ad Bradford Point exploraverunt, Abrahamo Bradford duce, cum Franciscus Leopoldus McClintock, Ricardus Vesey Hamilton, et Georgius Henricus Richards oras septentrionales occidentalesque anno 1853 permetirentur.[2][3][4]

Flora et fauna recensere

 
Salix herbacea femina fructus rubros fert.

Insulae sunt paucae plantae. Vegetatio, ubi viget, in parvis bryophytorum, lichenum, graminum, cyperacearumque tumulis plerumque consistit. Salix herbacea, sola species lignea, tortas super solum tegetes format.

 
Branta bernicla.

Inter animalia quae insula utuntur sunt Ursus maritimus, Rangifer tarandus pearyi, Ovibos moschatus, Dicrostonyx groenlandicus, Canis lupus arctos (subspecies Canis lupi), Vulpes lagopus, Lepus arcticus, et Mustela erminea. Eruditi ab Universitate Albertae anno 2003 missi Ursum arctos horribilem eiusque vestigia conspexerunt, quod manet maxime septentrionalis ursorum arctos horribilium renuntiatio nota.[5]

Insula Mellville est una e duabus regiones maioribus ubi Branta bernicla ova ponunt. Explicatio DNA et studia campestria monstrant has aves ab aliis Brantae gregibus distinctas esse.[6][7] Quae aves, solum a quattuor milibus ad octo milia numeratae, unus e rarissimis anatidarum gregibus in orbe terrarum esse possunt.

Nexus interni

Notae recensere

  1. Parry, W. E. (1821). Journal of a voyage for the discovery of a North-West passage from the Atlantic to the Pacific: performed in the years 1819–20. Londinii: John Murray .
  2. M'Dougall, G. F. (1857). The eventful voyage of H.M. discovery ship "Resolute" to the Arctic regions, in search of Sir John Franklin and the missing crews of H. M. discovery ships "Erebus" and "Terror," 1852, 1853, 1854. Londinii: Longman .
  3. Murphy, D. (2004). The Arctic Fox: Francis Leopold McClintock, discoverer of the fate of Franklin. Toronti: Dundurn Press .
  4. Savours, A. (1999). The Search for the North West Passage. Novi Eboraci: St. Marten's Press .
  5. Doupé, Jonathan P.; England, John H.; Furze, M.; Paetkau, David (2007). "Most Northerly Observation of a Grizzly Bear (Ursus arctos) in Canada: Photographic and DNA Evidence from Melville Island, Northwest Territories.". Arctic 60 (3): 271–76 .
  6. Brant Geese | Beauty of Birds. . www.beautyofbirds.com 
  7. birds, bird photos, bird photographs, butterflies, dragonflies, dragonfly, butterfly. . www.martinreid.com 

Bibliographia recensere

  • Arctic Pilot Project (Canada). 1979. Environmental Statement: Melville Island Components. Calgary: Arctic Pilot Project.
  • Barnett, D., et al. 1977. Terrain Characterization and Evaluation An Example from Eastern Melville Island. Geological Survey of Canada, 76–23. Ottavaea: Energy, Mines and Resources Canada. ISBN 0-660-00812-2.
  • Buchanan, R. et al. 1980. Survey of the Marine Environment of Bridport Inlet, Melville Island. Calgary: Pallister Resource Management.
  • Christie, R. et al., eds. 1994. The Geology of Melville Island, Arctic Canada. Ottavae: Geological Survey of Canada. ISBN 0-660-14982-6.
  • Hodgson, D. 1992. Quaternary Geology of Western Melville Island, Northwest Territories. Ottavae: Geological Survey of Canada. ISBN 0-660-13809-3.
  • Hotzel, C. 1973. Terrain Disturbance on the Christopher Formation, Melville Island, NWT. Ottavae: Carleton University, Department of Geography.
  • McGregor, D., et al. 1982. Middle Devonian Miospores from the Cape De Bray, Weatherall, and Hecla Bay Formations of Northeastern Melville Island, Canadian Arctic. Ottavae: Energy, Mines and Resources Canada. ISBN 0-660-11084-9.
  • Osborn, Sherard. 1852. Stray leaves from an Arctic journal, or, Eighteen months in the polar regions: in search of Sir John Franklin's expedition, in the years 1850–51. Novi Eboraci: Putnam’s. Archivum.
  • Savours, Ann. 1999. The Search for the North West Passage. Basingstoke: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0312223724. Archivum.
  • Shea, I., et al. 2005. Deadman's Melville Island & Its Burial Ground. Tantallon: Glen Margaret Publishing. ISBN 0-920427-68-5.
  • Shearer, D. 1974. Modern and Early Holocene Arctic Deltas, Melville Island, N.W.T., Canada.
  • Spector, A. et al. 1967. "A Gravity Survey of the Melville Island Ice Caps." Canada Dominion Observatory Contributions 7 (7).
  • Steen, O., et al. 1978. Landscape Survey Eastern Melville Island, N.W.T. Calgary: R. M. Hardy & Associates.
  • Thomas, D. et al.1999. Range types and their relative use by Peary caribou and muskoxen on Melville Island, NWT. Edmonton: Environment Canada, Canadian Wildlife Service.
  • Trettin, H., et al. 1966. Lower Triassic Tar Sands of Northwestern Melville Island, Arctic Archipelago. Ottavae: Department of Energy, Mines and Resources.

Nexus externi recensere

  Vicimedia Communia plura habent quae ad Insulam Melville spectant.
  Situs geographici et historici: Locus: 75°30′0″N 111°30′0″W, 75°30′5″N 113°30′19″W • OpenStreetMap • GeoNames • Melville_Island Store norske Lexikon • Большая российская энциклопедия