Instrumenta arcu pulsa[1] sunt instrumenta chordata, quorum sonus nervis vibrantibus efficitur. Nervorum autem vibratio arcùs ad nervos fricatu fit. Quae instrumenta violiniformia praesertim ad violinam violam violoncellum contrabassum referuntur, quae omnia in orchestris symphoniacis adhibentur. In instrumentis arcu pulsis historicis aut ethnicis numerantur viola da gamba, viola amoris, rebeca, viella (vel fidula), nyckelharpa, jouhikko, etc.

Lindsey Stirling violina canens.

Arcus instrumentorum violiniformium ex arcu venatorio aptus esse videtur. Formae et magnitudines arcuum variae sunt: omnes enim habent arcum intentis nervis incurvatum, qui ex ligno aut fibra carbonaria vitreave confici solet. Nervi autem de saeta equina fiunt.

Notae recensere

  1. Haec appellatio a Vicipaediano e lingua indigena in sermonem Latinum conversa est. Extra Vicipaediam huius locutionis testificatio vix inveniri potest.

Bibliographia recensere

  • Bachmann, Werner (1969) The origins of bowing and the development of bowed instruments up to the thirteenth century. Oxford University Press.
  • Malusi, Lauro (1981) L'arco degli strumenti musicali: storia, tecnica, costruttori, valutazioni. Zanibon.
  • Raffin, Jean Francois & Millant, Bernard (2000) L'Archet. L'Archet Éditions.
  • Roda, Joseph (1959) Bows for Musical Instruments. W. Lewis.
  • Wunderlich, Friedrich (1952) Der Geigenbogen: eine Schrift für den Fachmann und alle Geiger. Schuberth.