Violoncellum
Violoncellum[1] (Italiane violoncello) est chordophonum arcuatum cui sunt quattuor[2] nervi in quintis perfectis intonatum?.
Fabricatores instrumentorumRecensere
Violoncella facta sunt a lyrificibus[3] hominibus chordophonorum faciendorum et reficiendorum peritis. Lyrifices sequentes violoncellorum a se factorum notissimi sunt:
- Nicolaus Amatius et alii in familia Amatiana
- Gulielmus Forster (Anglicus)
- Nicolaus Gagliano
- Mattaeus Goffriller
- Ioannes Baptista Guadagnini
- Iosephus Guarnerius
- Dominicus Montagnana
- Ioannes Baptista Rogeri
- Franciscus Ruggierius
- Stephanus Scarampella
- Antonius Stradivarius
- David Tecchler
- Carolus Iosephus Testore
- Ioannes Baptista Vuillaume
MediaRecensere
Bwv1007, movimentum primum.
A Ioanne Michel peractum Praeludium in C Maiore in Das Wohl-Temperirte Clavier,
libro primo, Ioannis Sebastiani Bach A Ioanne Michel peractum Ab Advent Chamber Orchestra cum cellista
Stephano Balderston peractum |
|
Num difficile audis? Vide adiutatum. |
Nexus interni
- Apocalyptica
- Cello Rock
- Cithara Brahmsiana
- Concentus Duplex pro Violina et Violoncello
- Quattuor nervi
- Rasputina
- Ütogardon, instrumentum percussivum Hungaricum, violoncelli in constructione simile
- Violoncellum electricum
NotaeRecensere
- ↑ Perugini, Dizionario (1976); Morgan; Reijo Pitkäranta, Lexicon Finnico-Latino-Finnicum. WSOY, 2001.
- ↑ Sed fuerunt etiam violoncella quinque chordis tenta . E. g. Ioannes Sebastianus Bach suam Sechste Suite für Violoncello in D-Dur (i. e. Sexta series pro violoncello in D maiore) BWV 1012 pro instrumento ut ita dicam quinquachordo composuit.
- ↑ Huius vocabuli testis est Hendrik Friesemann, Nieuw Nederduitsch–Latijnsch Woordenboek. Thieme 1810, ubi legimus: luitmaker, lyrifex, icis, testudinum, cithararum, vel lyrarum opifex, artifex vel effector.
BibliographiaRecensere
Instrumentum magnitudinis octavae partis, cum violoncello magnitudinis usitatae.
- Bonta, Stephen. grovemusic.com Violoncello. Grove Music Online, ed. L. Macy. (Situs lucrativus.)
- Cyr, Mary. 1982. Basses and basse continue in the Orchestra of the Paris Opéra 1700-1764. Early Music 18(Apr.):155–170.
- Grassineau, James. 1740. A Musical Dictionary. Londinii: J. Wilcox.
- Ghigi, Marcella. 1999. Il violoncello. Conoscere la tecnica per esprimere la musica. Praefatio Marii Brunello. Mediolani: Casa Musicale Sonzogno. ISBN 88-87318-08-5.
- Holman, Peter. 1982. The English Royal Violin Consort in the Sixteenth Century. Proceedings of the Royal Musical Association 109:39–59. doi 10.1093/jrma/109.1.39.
- Jesselson, Robert. 1991. The Etymology of Violoncello: Implications on Literature in the Early History of the Cello. Strings Magazine 22(Ian.-Feb.). URL.
- Machover, Tod. 2007. My Cello. In Evocative objects: things we think with, ed. Sherry Turkle. Cantabrigiae Massachusettae: MIT Press. ISBN 978-0-262-20168-1.
- National Music Museum. The King Violoncello by Andrea Amati, Cremona, after 1538.
- Woodfield, Ian, Howard Mayer Brown, Peter le Huray, et John Stevens, eds. 1984. The Early History of the Viol. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 0-521-24292-4.
Nexus externiRecensere
Vicimedia Communia plura habent quae ad Violoncellum spectant. |
- "Bow Technique, Nature of the String, Harmonics," georgcello.com
- "Cello History: A brief history of the cello,"] www.chrisbsmusic.com
- De partitura pro examinationibus ABRSM practicis violoncelli praescripta, royalschoolsources.com
- The Internet Cello Society, www.cello.org
- Index internationalis cellistarum, magistrorum, et discipulorum, cellist.nl
- Online Cello Resource Center (Educational), www.cellobello.com (CelloBello)