Imipraminum
 |
Cave: notitiae huius paginae nec praescriptiones nec consilia medica sunt. |
Imipraminum est substantia psychoanaleptica et antidepressiva et propterea medicamentum, quod cogitari potest, ad therapiam depressionum et enuresis et pavoris nocturni. Imipraminum dibenzazepinorum quoque et antidepressivorum tricyclicorum est.
Historia recensere
Anno 1950 antipsychoticum primum nomine Chlorpromazinum elaboratum[1] alias substantias antipsychoticas et sedativas petebantur. Helveticus Rolandus Kuhn anno 1957 in animo tractationem schizophreniam habens [2] substantiam G22335[3] adduxit. Inopinate effectus substantiae novae non antipsychoticos sed antidepressivos se praebuerunt.
Natura Imipramini recensere
Natura chemica recensere
Imipraminum est inhibitor reabsorptionis monoaminorum non-selectivum. Structura chemica sua est 10,11-dihydro-N,N-dimethyl-5H-dibenz-[b,f]azepinum-5-propani-aminum, quod est dibenzazepinum (duo anuli aromatici (benzenum) ad 1H-Azepinum = anulus cum sex atomis carboniorum et atomus nitrogenii) cum propano et ammino tertiario (-N-(CH3)2).
Alia dibenzazepina sunt per exemplum carbamazepinum sive amoxapinum.
Massa molaris est 280.40 g/mol. Codex ATC est N06AA02.
Natura pharmacologica recensere
Pharmacodynamica recensere
Imipraminum potissime varia receptoria obsidet, per exemplum Serotonini (inhibitio reabsorptionis magna), Noradrenalini, Dopamini, Acetylcholini, Adrenalini, Histamini.
Pharmacocinetica recensere
Tempus semivitae biologicum .[4] circa 20 h [10—25] est. Imipraminum in Desipramino mutatur. Excretio est per urinas (80%) et biles (20%).
Effectus Imipramini recensere
Imipraminum est substantia antidepressiva.
Effectus non grati recensere
Cum uso Imipramini animum advertere ad effectus secundarios systematis autonomici et interactiones necesse est.
Effectus secundarii praecipue autonomici et anticholinergici recensere
Exempli (!) sunt:
- Siccitas oris (saepissime)
- Fatigatio
- Ex capitare labore
- Hypotensio
- Tachycardia
- Urticaria et Pruritus
- Thrombocytopenia et leukocytopenia
Usus Imipramini recensere
Usus medicus recensere
Dosis diurna definita (DDD) est 100 mg per die et p.o.[5]
Nexus interni
Notae recensere
- ↑ Charpentier P, Gailliot P, Jacob R, et al. (1952). Recherches sur les diméthylaminopropyl-N phénothiazines substituées. Comptes rendus de l’Académie des sciences (Paris), 235:59–60 (Francogallice)
- ↑ Möller H., Laux G., Deister A., Braun-Scharm H. (2009). Psychiatrie und Psychotherapie (liber definitivus psychiatriaeque psychotherapiae), pag. 14. ISBN 978-3-13-128544-7 (Germanice)
- ↑ http://www.nature.com/npp/journal/v31/n5/full/1301026a.html
- ↑ http://goldbook.iupac.org/B00658.html
- ↑ Systema classificationis Anatomicum Therapeuticum Chemicumque, cap. N06AA cum imipramini referentia