Hermitagium (verbum Latinitatis mediaevalis, orthographia varia)[1] seu secessus[2] seu asceterium[3] est locus contemplationis praecipue religiosae. His in locis habitant eremitae, aut monachi aut laici, qui in solitudinem discesserunt, ut vitam contemplativam gerant una cum deo et natura.

Secessus sive hermitagium

Vide etiam paginam fere homonymam: Museum Solitarium

Index Hermitagiorum recensere

Notae recensere

  1. "Eremitagium, heremitagium, hermitagium, heremitorium [etc.]" s.v. "Eremitae" in Carolus Du Cange et al. (1883-1887). Glossarium mediæ et infimæ Latinitatis. Niortii: Favre. Vel eremiterium (Graece ήρεμιτήριον); cf., e.g., Juliani Petri Archipresbyteri S. Justae ... de Eremiteriis Hispanis brevis descriptio, Lutetiae 1628.
  2. "Secessus. 2" in C. T. Lewis et C. Short (1879). A Latin Dictionary. Oxoniae: Oxford University Press
  3. "Asceterium" in C. T. Lewis et C. Short (1879). A Latin Dictionary. Oxoniae: Oxford University Press