Guillelmus de Valentia
Guillelmus de Valentia e familia Leziniacensium (natus anno circiter 1230;[1] mortuus die 18 Maii 1296 vel paullo antea) fuit filius quartus natu Hugonis de Leziniaco uxorisque eius Isabellae quae antea Iohanni regi Anglici nupserat.
Anno 1247 Guillelmus cum fratribus Guidone et Ademaro et sorore Alaide Angliam petivit, suadente rege Henrico III; rex ipse Guillelmum in ordinem equestrem recepit die 13 Octobris 1247,[2] matrimoniumque promovit cum Ioanna de Monte Canisio, filia Guarini uxorisque eius Ioannae (quae filia fuit Guillelmi Marescalli). Guillelmus ex ea filios filiasque septem genuit:
- Ioannes, mortuus 1277
- Guillelmus, in proelio interfectus 1282
- Ademarus de Valentia, natus c. 1270, mortuus 1324, comes Penbrochiae
- Margarita, mortua virgo
- Agnes, mortua post annum 1271
- Isabella, mortua 1305
- Ioanna, mortua post annum 1298
Inter eos Ademarus, patrem supervivens, ab anno 1307 dignitatem comitis Penbrochiae gessit quam eo transmiserant avia et mater.
Notae
recensere- ↑ Anno 1249 fuit etiam "aetate tener et viribus imperfectis": Matthaeus Paris, Chronica maiora 5.83
- ↑ Matthaeus Paris, Chronica maiora 4.640-644; T. F. Tout, "The 'Communitas Bacheleriae Angliae'" in English Historical Review vol. 17 (1902) pp. 89-95 ad p. 91
Bibliographia
recensere- Nicholas Vincent, The Holy Blood: King Henry III and the Westminster Blood Relic. Cantabrigiae: Cambridge University Press, 2001. ISBN 9780521571289 (Paginae selectae apud Google Books)
Nexus externi
recensere- "Guillaume de Lusignan "de Valence"" e Medieval Lands (situs a Carolo Cawley elaboratus apud FMG)