Glucagon

Glucagon (gen. glucagonis m.) (a verbis Graecis γλυκόν 'dulce' + ἄγον 'ducens') est hormon in pancreate, accurate in insulis Langerhanensibus factum, quod copiam glucosi in sanguine auget; ergo glucagon est hormon insulini contrarium.

Natura glucagoni

Genetica

Nomen geni glucagonis, quod apud homines in chromosomate 2 patet, GCG (OMIM^?: 138030) appellatur. Eius locus cytogeneticus est 2q24.2, cum sex exonis et quinque intronis^[1]. Ex geno praeproglucagonum exprimitur. Hormonti glucagoni ipso undetriginta aminoacida sunt.

Notae

↑ White J. W., Saunders G. F. (1986). "Structure of the human glucagon gene". Nucleic Acids Res 14 (12): 4719-30 .

stipula

Haec stipula ad medicinam spectat. Amplifica, si potes!

[1] White J. W., Saunders G. F. (1986). "Structure of the human glucagon gene". Nucleic Acids Res 14 (12): 4719-30 .

[1]