Gerardus Valck

chalcographus, delineator, cartographus et artis operorum mercator

Gerardus Valck (vulgo: Gerard Valck; Amstelodami anno 1651 aut 1652 natus; Amstelodami 21 Octobris anno 1726 mortuus) fuit saeculi aurei chalcographus, delineator, cartographus et artis operum mercator Nederlandicus.

Wikidata Gerardus Valck
Res apud Vicidata repertae:
Nativitas: 1651, 1652; Amstelodamum
Obitus: 21 Octobris 1726; Amstelodamum
Patria: Res Publica Coniunctarum Provinciarum

Familia

Coniunx: Maria Bloteling
Proles: Leonardus Valck

Biographia

recensere
 
Ioannis Churchill, I ducis Merlebrigiae effigies

Argentarii Leonardi Gerritsz. Valck filius, Mariam Bloteling, chalcographi Abrahami Bloteling sororem, in matrimonium duxit[1], qui probabiliter etiam eius magister fuit[2]. De 1670 usque ad 1726 domi laboravit[1]. Ab anno 1673 usque ad 1680 etiam Londinii laboravit, Davidis Loggan sollicitudine[1], a Londinio ad Amstelodamum et retrorsum iens[1]. Anno 1680 fere[1] aut 1673[3], eius soror Agatha Petro Schenk nupsit et postea eius filius Leonardus unam e Schenk filiis in matrimonium duxit[1].

 
Arabiae Felicis, Petraeae et desertae nova et accurata delineatio

Praecipue genera argumenta effigiavit et effigies perfecit[1]. Rationis atrae artem adhibuit: Amor dormiens a Guidonis Reni pictura eius istius modi prima chalcographia fuit[1][4]. Septem et sexaginta[4] chalcographias perfecit, praesertim ab aliorum artificum operibus, inter quos Petri Lely[4][5], Gerardi de Lairesse et Philippi Tidemann, quae saepe ipse edidit[4]. Cum Abrahamo Bloteling, Davide Loggan, Petro Schenk (de 1686) et, postea, cum Petri filio, Leonardo[1] ac cum suo filio Leonardo Valck operam sociavit[4]. Etiam mapparum geographicarum volumina, tabulas geographicas, globos et domuum gentis Auriacae conspectuum, artium, fontanarum, caminorum atque avium imagines edidit[4]. Ex anno 1695, ad multorum colorum imagines topographicas efficiendum, chalcographiae artem a la poupée (pupae) adhibuit[3]. Die 24 Septembris eodem anno, enim, is et Petrus Schenk privilegium, ad imagines coloratas ac in coloris cinereis fuscisque efficiendum, adepti sunt[3], ut exempli gratia Vues et perspectives de Loo, Honselarsdyk et Soesdyk, Chateaux et Maisons de Plaisance du Roi de la Grande Bretagne, ausquelles on a ajoûté les veuës des environs de Cleve[3]. Non solum laminis a se ipso sculptis usus est, sed etiam aeris tabulas ab aliis editoribus comparavit, ut Ioanni Blaeu et Nicolao Visscher[6]. Romae, apud Antonium Lafreri, hic tractatus ortus est et gradatim Nederlandiae cartographiae occasum attulit[6].

Petrus Schenk eius discipulus fuit[1]. Ab Abrahamo Bloteling Valck adductus est, enim eius sectator putari potest[5].

 
Hortensiae Mancini effigies

Bibliographia

recensere

Nexus externi

recensere
  Vicimedia Communia plura habent quae ad Gerardum Valck spectant.