Aristonicus

Aristonicus vel Eumenes III (natus saeculo 2 a.C.n., mortuus anno 129 a.C.n.) usurpator vel ultimus rex Pergami fuit.

Gens

Aristonicus filius nothus Attali II regis Pergami fuit.

Regnum

Attalus III rex, quia filios non habuit, anno 133 a.C.n. ex testamento populo Romano regnum tradidit. Urbibus regni autem libertatem proposuit. Attalo mortuo Aristonicus regnum appetivit atque sibi nomen Eumenes III assumpsit. Urbes Graecae - in primis Pergamum et Ephesus - ei resistebant, sed apud incolas non Graecos et agricolas et praesertim servos multum potuit. Fautores suos Heliopolitas^[1] appellabat. Mox tamen Bithynorum rex Nicomedes et Cappadocum reges auxilia adversus eum miserunt et Romani novam provinciam sibi propositam expugnare coeperunt. Anno 130 a.C.n. Aristonicus consularem Publium Licinium Crassum Divitem Mucianum in se missum interficiendum curavit. At successor Licinii Marcus Perperna eum circumvenit atque ad deditionem coegit. Aristonicus Romam latus ibique necatus est^[2].

Fontes antiqui

Strabo, Geographica XIV.1.38

Bibliographia

Andreas Mehl, "[4] Aristonikos" in Der Neue Pauly vol. 1 (Stutgardiae: Metzler, 1996. ISBN 3-476-01471-1) col. 1118–1119.

Notae

↑ Id est 'Solis cives' ː Strabo, Geographica XIV.1.38
↑ Diodorus Siculus XXXIV; XXXV 2,26; Plutarchus, Flamininus 21,10; Gracchus 20,5-7; Publius Annius Florus I 35

[1] Id est 'Solis cives' ː Strabo, Geographica XIV.1.38

[2] Diodorus Siculus XXXIV; XXXV 2,26; Plutarchus, Flamininus 21,10; Gracchus 20,5-7; Publius Annius Florus I 35

[1]

[2]