Epaphroditus (libertus Neronis)
Epaphroditus (mortuus circa 95) fuit libertus et minister a libellis imperatoris Neronis, qui anno 68 ultimus comes patrono sibi mortem consciscenti opem tulisse dicebatur ac multo postea iussu Domitiani anno 95 aut 96 ob id ipsum necatus est. Flavius Iosephus opera quae Domitiano imperante publicavit, Antiquitates Iudaicas cum Vita et Contra Apionem, ei[1] dedicavit. Epaphroditus dominus philosophi stoici Epicteti erat[2].
De nomine recensere
Nomen servile Epaphroditus idem Graece valebat atque Felix Latine, quod explicabat in Vita Syllae[3] scriptor Graecus Plutarchus. Nam Romanus dictator Epaphroditus a Graecis appellabatur. Aphrodite enim non tantum amoris sed etiam bonae fortunae dea erat. Si a patre Neronis Claudio in libertatem vindicatus est tria nomina huius liberti Tiberius Claudius Epaphroditus esse potuerunt.
Notae recensere
- ↑ Nisi tamen potius de grammatico Marcus Mettius Epaphrodito agitur. Sed verba Iosephi in prooemio Antiquitatum Iudaicarum (8) magis cum liberto Neronis congruunt : Ἐπαφρόδιτος ἀνὴρ ἅπασαν μὲν ἰδέαν παιδείας ἠγαπηκώς, διαφερόντως δὲ χαίρων ἐμπειρίαις πραγμάτων, ἅτε δὴ μεγάλοις μὲν αὐτὸς ὁμιλήσας πράγμασι καὶ τύχαις πολυτρόποις, ἐν ἅπασι δὲ θαυμαστὴν φύσεως ἐπιδειξάμενος ἰσχὺν καὶ προαίρεσιν ἀρετῆς ἀμετακίνητον
- ↑ F. Millar, 'Epictetus and the Imperial Court', JRS 1965(55) : 141-148.
- ↑ Cap. 34.
Fontes recensere
- Dio Cassius libro LXVII Historiae Romanae cap. 14 necnon libro LXIII cap. 29
- Suetonius, De vita Caesarum, Nero 49 et Domitianius 14.
- Tacitus, libro quinto decimo Annalium capite 55
- CIL 6, 33782
- Dessau, Inscriptiones Latinae selectae 9505
Si vis plura legere recensere
- L.A. Constans, 'Les jardins d'Épaphrodite', Mélanges de l'école française de Rome, 914(34) : 383-387
- W. Eck, 'Nero's Freigelassener Epaphroditus und die Aufdeckung der pisonischen Verschwörung', Historia 1976(25) : 381-384. [1]