Vicipaedia

Ecclesia Cathedralis Nostrae Dominae Parisiensis

(Redirectum de Ecclesia Nostrae Dominae Lutetiae)

Ecclesia Nostrae Dominae Parisiensis[1] (Francogallice Cathédrale Notre-Dame de Paris) est cathedralis archidioecesis Parisiensis Ecclesiae Catholicae Romanae in parte orientali Insulae Civitatis Arrotundimento IV Lutetiae in Francia sita. Inter praecipua architecturae Gothicae opera numeratur et una cum Turri Eiffel et Museo Lupariensi insigne Lutetiae est. Curis episcopi Mauricii de Soliaco coepta est. Primus lapis anno 1163 positus est, si fides in fontibus tardiores ponere licet: Gallia Christiana enim ex auctore saeculo quarto decimo de Mauricio ita refert: "circa id tempus [mense Aprili 1163] prima novae cathedralis fundamenta iecit, cuius primarium lapidem posuit Alexander III ut habet Ioannes canonicus Victorinus."[2] De ecclesia incepta Robertus Antissiodorensis monachus in Chronologia sua anno 1175 his verbis refert: "Hic, inter praeclara opera sua, ecclesiam cui praeerat a fundamentis exstruxit."[3] Similiter Robertus de Torigneio in Chronicis suis sic sub anno 1177 ait:

Despectus in cathedralem ex Turri Montis Parnassi.
Mauricius, episcopus Parisiensis, iam diu est quod multum laborat et proficit in aedificatione ecclesiae praedictae civitatis, cuius caput iam perfectum est, excepto amiori tectorio. Quod opus si perfectum fuerit, non erit opus citra montes cui apte debeat comparari.[4]

Altare ecclesiae "feria quarta Pentecostes" (19 Maii 1182) ab Henrico de Marsiaco, legato pontificali, consecratum est.[5] Ita continuatio Chronicorum Sigeberti Gemblacensis sub anno 1182 de episcopo Mauricio refert:

Ecclesiam beatissimae Dei genitricis Mariae, in qua ipse residet episcopus, propriis magis sumptibus quam alienis decentissimo et sumptuoso opere renovavit, plateam ante ipsam ecclesiam inter utrumque pontem dilatavit, redempto magno pretio a civibus loco, multis mansionibus prius occupato.[6]

Heraclius patriarcha Hierosolymitanus, Lutetiae ad expeditionem sacram suadendam profectus, die 17 Ianuarii 1185 missam in choro ecclesiae celebravit orationemque ad populum pronuntiavit.[7] Mauricio de Soliaco anno 1196 mortuo ecclesia iam fere confecta est, sed sine tecto. Ille igitur in testamento suo denarios centum "ad tectum novae fabricae ecclesiae faciendum plumbeum" donavit.[8]

Historia recens

recensere
 
Incendium anno 2019 saeviens.

Die 15 Aprilis 2019, cathedralis magno incendio deflagravit, altissima turris cecidit, tectumque collapsum est.[9]

Aedificium die 7 Decembris anni 2024 magna cum sollemnitate denuo apertum est. Adfuerunt Emmanuel Macron Praeses Franciae, Vladimirus Zelens'kij Praeses Ucrainae, Jill Biden uxor Iosephi Biden Civitates Foederatas repraesentans, aliique homines amplissimi, inter quos Donaldus Trump, quadragesimus quintus et futurus Praeses Civitatum Foederatarum, cuius uxor tertia, Melania, Catholicam fidem sequitur.[10]

Francogallicum huius monumenti nomen tamquam titulus Notre-Dame de Paris libri, Victore Hugo auctore, adoptatum? est.

Sepulturae

recensere

Galfridus dux Britanniae, suadente amico Philippo Augusto rege Lutetiam profectus ibique malo casu die 19 Augusti 1186 mortuus, primus omnium ad altare novae ecclesiae sepultus est.[11] Mox eodem loco corpus Isabellae reginae, Philippi Augusti primae uxoris, die 15 Martii 1190 mortuae, depositum est[12]; sepulcrum iussu Eugenii Viollet-le-Duc anno 1858 inspecta est, qui ibi repperit argenteum reginae sigillum.[13]

Notae

recensere
  1. ↑ Confer Victoris Hugo Notre-Dame in Paris (Lipsiae: 1895), vol. 2, p. 102: ante portalium maximum Nostrae-Dominae, ecclesiae cathedralis, in interrete: apud zeno.org; similiter, eodem auctore, "in nomine sanctae ecclesiae Nostrae-Dominae Parisiensis."
  2. ↑ Gallia Christiana. 3a ed. (Lutetiae, 1715-1865) vol. 7 col. 71; citatur Ioannes de Sancto Victore, Memoriale historiarum.
  3. ↑ Robertus Antissiodorensis, Chronologia anno 1175 textus
  4. ↑ Robertus de Torigneio, Chronicon anno 1177 vol. 2 p. 68 Delisle.
  5. ↑ Galfridus Vosiensis, Chronicon Lemovicense (Recueil des historiens des Gaules et de la France (Lutetiae, 1840-1904) vol. 18 p. 212).
  6. ↑ Continuatio Chronicorum Sigeberti Gemblacensis anno 1182 [Monumenta Germaniae historica ~ Scriptores vol. 6 p. 421.
  7. ↑ Rigordus, Gesta Philippi Augusti vol. 1 p. 47 Delaborde.
  8. ↑ Obituarium Ecclesiae Parisiensis die 11 Septembris pp. 145-146 Guérard.
  9. ↑ "Paris' Notre Dame Cathedral on fire," CNBC, 15 Aprilis 2019 (www.cnbc.com).
  10. ↑ Res.
  11. ↑ Rigordus, Gesta Philippi Augusti vol. 1 p. 68 Delaborde; Obituarium Ecclesiae Parisiensis die 21 Augusti (sic) p. 133 Guérard.
  12. ↑ Rigordus, Gesta Philippi Augusti vol. 1 pp. 97-98 Delaborde; Obituarium Ecclesiae Parisiensis die 15 Martii pp. 29-30 Guérard.
  13. ↑ Aubert 1929: 32.

Bibliographia

recensere
  • Aubert, Marcel. 1929. Notre-Dame de Paris: sa place dans l'histoire de l'architecture du XIIe au XIVe siècle. Lutetiae: Librairie Renouard.
  • Guérard, Benjamin Edmé Charles, ed. 1850. Cartulaire de l'église Notre-Dame de Paris. 4 voll. Lutetiae. Collection des cartulaires de France, 7. Vol. 1. 2. 3. 4. Archive.org.

Nexus interni

Nexus externi

recensere
  Situs geographici et historici: Locus: 48°51′11″N 2°20′59″E • OpenStreetMap • GeoNames • Store norske Lexikon • Большая российская энциклопедия

Pinacotheca

recensere
  •  
    Ecclesia Dominae Nostrae Parisiensis nocte
  •  
    Ecclesia Dominae Nostrae Parisiensis prima luce
  •  
    Ecclesia Dominae Nostrae Parisiensis hieme
  •  
    Occidentalis templi frons, magnificum artis Gothicae aspectum praebens
  •  
    Cathedralis noctu

Pinacotheca addita

recensere
Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Ecclesia_Cathedralis_Nostrae_Dominae_Parisiensis&oldid=3866234"