Notre-Dame de Paris (Hugo)

mythistoria

Notre-Dame de Paris (scilicet "Ecclesia Nostrae Dominae Parisiensis") est liber Francogallice scriptus auctoris Victoris Hugo, monumentum litterarum Francicarum. Lutetiae anno 1831 scriptus prolatusque est. Praeterea anno 1832 addidit auctor novam primae editioni notam. Aliquae narrans perdidisse tria capita rationem novae editionis explicat.

Haec commentatio vicificanda est ut rationibus qualitatis propositis obtemperet.

Quapropter rogamus ut corrigas, praecipue introductionem, formam, nexusque extra et intra Vicipaediam.

Initium manuscripti autographi Notre-Dame de Paris (Bibliotheca Nationalis Francica).

Grandes personae narrationis in libro Quasimodo atque La Esmeralda nominantur. Apparens liber, optime acceptus societate aetatis. Cum alio libro grande vitae, Les Misérables post triginta annos publicato, Notre-Dame de Paris monumentum operis auctoris est.

Ecce praefatio libri:

Praefatio:

Aliquot anni sunt visitando, vel, ut melius dicatur, Notre-Dame perscrutando, libri in obscuro utrae turrum angulo invenit auctor hoc manu muro insculptum verbum :

ΑΝΑΓΚΗ

Illae litterae graecae grandesque, vetustatis nigrae, et in petra penitus incisae, quae signa propria gothicis litteris pulchris in formis necnon in habitibus impressis nescio, tamquam ut reveletur quod manus erat Medii Aevi illas quae hic scripserat, in primis lugubris fatalisque sensus illis includitur, vehementer auctorem moverunt.

Dubitavit, vaticinando quaerens quam anima maesta esse poterat, quae non in mundum alterum neque veteris ecclesiae fronte haec scelesta vel misera relinquere stigmata ire potuit.

Postea murus dealbatus aut rasus est ( utrum nescio ) et scripta evanuerunt. Nam sic agitur jam prope duobus centum annis cum miris Medii Aevi ecclesiis. Ubique veniunt eis truncationes interiore simul exteriore. Sacerdos dealbat, architectus radit, deinde, surgens populus demolitur.

Ita, praeterquam fragilis memoria in libro auctore dicata, nihil occulti verbi insculpti in obscura Notre-Dame turri hodie restat, nec nihil incogniti fati tantum flebiliter illo narrabatur. Homo, qui hoc verbum in murum inscripsit medioque generationum per saecula deletur, simili modo illud muro ecclesiae deletur et ecclesia, eadem, fortassis proximo futuro de terra delebitur.

Ergo illo cum verbo hic factus est liber.

Nexus externi

recensere