Dialectologia (Graece διάλεκτος 'sermo' + -λογία 'studium') est scientificum dialectorum linguisticarum studium, pars sociolinguisticae. Quae variationes linguae investigat, praecipue per distributionem geographicam proprietatesque consociatas. Inter res quas dialectologia tractat sunt deflectio binarum dialectorum a maioribus communibus et variatio synchronica. Dialectologi ad ultimum in proprietatibus grammaticis, lexicis, phonologicis versantur quae in regionibus congruunt. Ioannes Kurath et Gulielmus Labov inter investigatores dialectologiae praeclaros sunt.

Maiora dialectorum continua in Europa medio saeculo vicensimo.[1]

Nexus interni

Notae recensere

  1. Chambers et Trudgill 1998:6.

Further reading recensere

  • Chambers, J. K., et Peter Trudgill. 1998. Dialectology. Ed. 2a. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 9780521596466.
  • Dollinger, Stefan. 2015. The Written Questionnaire in Social Dialectology: History, Theory, Practice. Amstelodami et Philadelphiae: John Benjamins Pub. Co. IMPACT: Studies in Language and Society, 40.
  • Petyt, K. M. 1980. The Study of Dialect: An Introduction to Dialectology. Londinii: A. DeutschThe language library.
  • Stankiewicz, Edward. 1957. On discreteness and continuity in structural dialectology. Word 13(1):44–59.
  • Thomas, Alan R. 1967. Generative phonology in dialectology. Transactions of the Philological Society 66(1):179–203. doi:10.1111/j.1467-968X.1967.tb00343.x.
  • Troike, Rudolph. 1970. Receptive competence, productive competence, and performance. Georgetown University Monograph Series on Languages and Linguistics, ed. E.James, 22:63–74.
  • Weinreich, Uriel. 1954. Is a structural dialectology possible? Word 10:388–400.