Varietas in sociolinguistica, etiam lectos appellata, est ulla linguae gregisve linguarum forma, quae linguas, dialectos, registra, stilos, et alia linguae genera, adeo cum varietate normativa, comprehendere potest.[1] Usus vocabuli varietatis ad varias formas attingendas vocabula evitat linguam, quod multi homines exemplar normativum putant, et dialectum (saepe cum varietatibus non normativis), cui minus auctoritatis aut probitatis saepe attribuitur.[2] Linguistae varietates normativas et non normativas investigant.

Nexus interni

Notae recensere

  1. Meecham, et al. 2001.
  2. Schilling-Estes 2006.

Bibliographia recensere

  • Barber, Alex. 2004. Idiolects. Stanford Encyclopedia of Philosophy.
  • Fasold, Ralph W. 2006. The politics of language. An Introduction to Language and Linguistics, ed. Ralph W. Fasold et J. Connor-Linton, 371–400. Cantabrigiae: Cambridge University Press.
  • Freeborn, Dennis, Peter French, et David Langford. 1993. Varieties of English. Houndsmill et Lindinii: Macmillan.
  • Meecham, Marjorie, et Janie Rees-Miller. 2001. Language in social contexts. Contemporary Linguistics, ed. W. O'Grady, J. Archibald, M. Aronoff, et J. Rees-Miller, 537-590. Bostoniae: Bedford/St. Martin's.
  • Ottenheimer, Harriet Joseph. 2006. The Anthropology of Language. Belmont Californiae: Wadsworth Cenage.
  • Saville-Troike, Muriel. 1982. The Ethnography of Communication: An Introduction. Oxoniae et Cantabrigiae Massachusettae: Blackwell.
  • Schilling-Estes, Natalies. 2006. Dialect variation. An Introduction to Language and Linguistics, ed. Ralph W. Fasold et J. Connor-Linton, 311–341. Cantabrigiae: Cambridge University Press.
  • Trudgill, Peter. 1999. Standard English: what it isn't. Standard English: The Widening Debate, ed. T. Bex et R. J. Watts, 117–128. Londinii: Routledge.